ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με την κοπέλα μου ήμαστε μαζί έξη χρόνια τώρα. Την αγαπώ όσο τίποτα άλλο και το ξέρει. Όμως αυτή η σχέση με έχει κάνει αντικοινονικό. Έχω κρατήσει ελάχιστους φίλους μου, ένα δύο και αυτούς τους βλέπω μια φορά στο τρίμηνο, ενώ στην δουλειά όπως μπήκα (αντικοινωνικός) έτσι και είμαι (μετά την δουλειά πάμε για καφε; οχι παιδια δεν μπορω πρεπει να παω σπιτι), όποτε πλεον έχουν σταματήσει και οι συνάδελφοι να με ρωτάνε. Πρόσφατα μέσα από facebook κτλ αρχίζω να γνωρίζω κόσμο και μιλάμε (κυρίως με κοπέλες) και αισθάνομαι άσχημα γι αυτό γιατί η δική μου δεν έχει ιδέα. Δεν είναι ότι ψάχνω για άλλη, δεν είναι ότι την βαρέθηκα, ούτε πως ψάχνω για online παρτενερ, η κοπέλα μου είναι τέλεια και πραγματικά αισθάνομαι πολύ τυχερός που την έχω. Απλά θέλω να μιλήσω και με άλλα άτομα και φοβάμαι την αντίδραση της όταν το μάθει: και δεν με θες πια, με βαρέθηκες... μετά θα θέλει να δει τις συννομηλιές, όπου δεν θα βρει τίποτα, απλώς φοβάμαι μην χωρίσουμε. Δεν ξέρω πως θα συνεχιστεί αυτή η ιστορία... Oh god