ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάπως έτσι γίνονται όλα! Εκεί που έχεις την ησυχία σου, εκεί που θεωρείς ότι τίποτα και κανείς δεν μπορεί να σε κάνει να νιώσεις ευάλωτη και χαίρεσαι που τόσο καιρό προστατευόσουν τόσο καλά έρχεται εκείνο το χαμόγελο που σε κάνει να ξεχάσεις τα πάντα! Ποιά είσαι, πού πας! Και μετά έρχεται εκείνο το φιλί που σε κάνει να εγκαταλείψεις την αυτοπροστασία σου, να αφεθείς, να νιώσεις όλα αυτά που μάταια προσπαθούσες να καταπολεμήσεις.. Και έπειτα έρχεται πάλι εκεί που δεν το περιμένεις η στιγμή που αυτό το ίδιο χαμόγελο και αυτό το ίδιο φιλί έρχεται και σου λέει ότι τελειώσατε και ότι θα ήταν καλύτερο να μείνετε φίλοι! Και εσύ μένεις εκεί, χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου, νιώθεις μουδιασμένη, κενή και δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις ότι ο πρώτος (δεν θα πω και ο τελευταίος γιατί είμαι φύση αισιόδοξη) σε αδειάζει έτσι και σου δημιουργεί όλες αυτές τις αμφιβολίες για τον εαυτό σου και αισθάνεσαι τόσο ανάξια! Μετά έρχονται όλα τα βράδια που δεν μπορείς να πνίξεις τα δάκρυα σου και όλα αυτά τα γαμώτο γιατί για σένα δεν τελείωσε και γιατί εσύ δεν θα τον δεις ποτέ μα ποτέ σαν φίλο! To be continued..