15.2.2014 | 11:15
αφου ρωτας
τοτε ασε και τα σχολια ανοιχτα να μπορουμε να σχολιασουμε. οχι, το να αγαπας δεν προυποθετει να σαγαπουν. αυτο ειναι γεγονος. οταν ομως εχεις περασει τη μιση ζωη σου κυνηγωντας ανθρωπους που σε γραφουνε, οταν καποια στιγμη βρεις κατι αμοιβαιο, τοτε θα καταλαβεις ποσα εχασες χανοντας χρονο για καποιον που δεν αναγνωριζε αυτο που ειχες να του χαρισεις. δεν υπαρχει καμια συγκριση, καμια απολυτως. και οταν δεν υπαρχει ανταποκριση, εγω τουλαχιστον βαριεμαι πολυ γρηγορα, χανω το ενδιαφερον μου. τι νοημα εχει να προσπαθησεις να πεισεις καποιον που αντιστεκεται και δε θελει να πεισθει..; σεβομαι την επιλογη του και φευγω. ψαχνω να βρω αυτο το αγαπαω και αγαπιεμαι. αυτο κανει τη διαφορα. αυτο φτιαχνει μαγεια. και αν αυτο χαθει, τοτε θα κυνηγησω τον αλλο... ποσο; καποια στιγμη κουραζεσαι και φευγεις οταν δεν υπαρχει παιχνιδι, αλληλεπιδραση, χανεται το ενδιαφερον και δεν αξιζει να συνεχισεις. και στο λεω εγω, που τρωω κολληματα και δεν ξεπερναω ευκολα τους ερωτες μου... το μεγαλυτερο κολλημα χωρις ανταποκριση κρατησε τρια χρονια, και καταφερα να το ξεπερασω οριστικα μονο μετα απο εναν δυνατο αμοιβαιο ερωτα. απο δω και στο εξης, αν δεν υπαρχει ανταποκριση, μη χανεις το χρονο σου αδικα. αν ο αλλος δεν το νιωσει με τη δευτερη ματια (ετσι, επειδη δεν πιστευω στον ερωτα με την πρωτη ματια, αλλα... με τη δευτερη :P), οπως το νιωσες εσυ, δεν αξιζει...