16.2.2014 | 13:27
Ξέρω ότι το σκέφτεσαι κι εσύ.
Δεν μπορεί, λες, τόσο καιρό. Τόση σκέψη να πάει χαμένη. Ξέρω ότι κάποτε θα είπες, δεν μπορεί θα με νιώθει που τη σκέφτομαι, δεν μπορεί θα ξέρει ότι δεν ήταν από εγωισμό αλλά από φόβο. Δεν μπορεί, απλώς, δεν μπορεί να μείνει έτσι αυτή η ιστορία. Θα το σκέφτεσαι κι εσύ, δεν μπορεί να είμαι μόνη μου σ' όλο αυτό. Δεν μπορεί να χτυπάει μόνο η δική μου η καρδιά έτσι, απλώς επειδή μιλήσαμε. Να σφίχτηκε μόνο το δικό μου στομάχι όταν σε είδα. Ξέρω, ότι μια Κυριακή από τις επόμενες θα μπορεί το σώμα μου να ακουμπάει το δικό σου. Κι αν δεν γίνει, πάλι, δεν μπορεί θα γίνει κάποτε.
