3.3.2014 | 11:35
..............
σε ενα - εναμιση μηνα σκοπευω να φυγω σε νησι για δουλεια, ειναι κατι που το κανω τα τελευταια χρονια. ακομα δεν εχω βρει κατι, σκεφτομαι ομως να παω ετσι κι αλλιως στο νησι και να βρω εκει, μιας και εχω καποιους γνωστους και ισως με βοηθησουν... αλλιως θα βρω μονη μου, δεν θα ειναι αλλωστε η πρωτη φορα που το κανω!σηκωνομαι λοιπον το πρωι και αρχιζει ο τσακωμος με τον πατερα μου,χωρις να εχει προηγηθει τιποτα, ετσι του ηρθε, οτι δεν θα μου δωσει ουτε ενα ευρω για να φυγω,να παω κολυμπωντας εκει, οτι δεν εχω κανει/καταφερει τιποτα στη ζωη μου,οτι αυτος στην ηλικια μου ειχε ηδη παιδια και οτι ειχε αγορασει σπιτι και και και..... ναι,ειμαι 33 χρονων, δεν εχω παντρευτει ακομα γιατι δεν ετυχε, δεν εχω μια σταθερη δουλεια γιατι ποτε δεν επιδιωξα να μπω στο δημοσιο για να εχω κατι "σιγουρο", ομως δεν ειμαι τεμπελα... ποτε δεν του ζητησα λεφτα, ειδικα τα τελευταια χρονια που δουλευω σε νησι ειχα απολυτη οικονομικη ανεξαρησια,δεν ζητησα ποτε ουτε μισο ευρω! και τωρα που χρειαζομαι λεφτα για να φυγω μου συμπεριφερεται ετσι, με στενοχωρησε, το θεωρω πολυ αδικο.... δεν μου πηγαινει τιποτα καλα γενικα... εγω ομως θα φυγω οπως και να εχει... θα προσπαθησω να κρατησω την αισιοδοξια μου,με νυχια και με δοντια την κραταω κι αυτη... και θα τα καταφερω...