ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δε βρισκω την κολλητη μου στο τηλεφωνο ,καλα ειναι κι εδω τελικα,,θελω να πω καπου οτι δεν με νοιαζει,δεν με νοιαζει να δωσω σημασια σε τιποτα.πιανεις ενα θεμα να συζητησεις πολιτισμενα και με το που ακους παλι κατηγοριες και ο αλλος στο θρονο του παπα με το αλαθητο ,ξεκινανε τα δακρυα να τρεχουν ποταμι ,να λες που σκατα τα ειχα ολα αυτα τα δακρυα,,αρχιζει η καρδια να χτυπαει τοσο δυνατα λες και σου λεει αρκετα μ εσενα θα παω σε κανενα αλλο σωμα να βρω την υγεια μου..και εκει πια ξερεις πως αξιζε ο ανθρωπος και οτι εζησες κι ας πονεσες ,αλλα μη το κανουμε και συνηθειο.και ο αλλος να μη καταλαβαινει καν τι του λες.και να μη θες να του αντιγυρισεις κουβεντα και να συμφωνεις επειδη δεν θες να ξεστομισεις τιποτα ασχημο για αυτον που σου εδωσε τοση χαρα καποτε.τα καποτε ομως τελειωνουν και γινονται ποτε.οσο και να μη το θες.οσο και να ζοριζεσαι να μπογιατιζεις ξανα και ξανα ξεθωριασμενες εικονες.και δε μπορω να ζοριζομαι.εχω προβλημα μνημονικου και αναγγαστηκα (μονη μου)να καταναλωνω ολη μου την ενεργεια για να μην ξεχναω τιποτα.να πιεζω καθε μερα το μυαλο μου.τωρα που σταματησα να το κανω θα αρχισουν ολα να γινονται παλι λευκος καμβας.και ειναι καλο για εμενα γιατι θα βρουν χωρο καινουρια πινελα..αφου τα προηγουμενα το μονο που εβαλαν ηταν μια αορατη τελιτσα.