6.3.2014 | 03:55
Για τον Ν.
Κοιτάω το κενό και σκέφτομαι. Κλαίω. Δεν έπρεπε να σε έχω γνωρίσει. Ούτε και σε έπρεπε να έχει γνωρίσει εμένα. Δεν ξέρω τον ορισμό του λάθους, για να αποφανθώ ότι η ιστορία ήταν λάθος, όμως η ζυγαριά του χρόνου γέρνει και για τους δυο μας προς τα κει. Ψάχνω να βρω τους λόγους που αφέθηκα τόσο πολύ σ'εσένα και συ τόσο πολύ σ'εμένα. Βρίσκω χίλιους δύο. Κανένας δεν μπορεί να μου μαλακώσει την πληγή. Έχεις τόσες φοβίες πια που το μόνο που μπορείς να είσαι είναι εγωιστής. Σε καταλαβαίνω, αλλά δε γίνεται να συνειδητοποιήσω την ουσία του πράγματος. Πονάει η ψυχούλα μου. Μεγάλωσα πολύ πια για να πιστεύω στα παραμύθια αλλά μ'εσένα ήταν αλλιώς. Κι ας ήξερα την αλήθεια. Η δικιά σου ψυχούλα ήταν πιο δυνατή απ'αυτήν. Εγώ ήρθα δεύτερη. Δεύτερη στη ζωή σου, δεύτερη στις σχέσεις σου, δεύτερη στα συναισθήματά σου, δεύτερη ακόμα και στα λάθη σου.. Λες είναι δύσκολο να μου μιλάς.Μπορώ να σου πω τί είναι δύσκολο για μένα;Ότι οφείλω να σε σεβαστώΌτι εσύ με έβαλες στη ζωή σουΌτι εγώ δέχτηκαΌτι δεν γίνεται να βρεθούμε γιατί εγώ δεν θα αντέξω αλλά το κυριότερο, δεν θες εσύΌτι έμαθα να κοιμάμαι μαζί σου ενώ δεν μπορούσα να κοιμηθώ με κανένανΌτι μέσα σε τόσο λίγο καιρόσου έδειξα όσα έκρυβα στην καρδιά μου από παιδίΌτι για μένα ήσουν ένας άγγελος κι όμως δεν σε ενδιαφέρει τίποτα από όλα αυτά.Πόσο να περιμένω να φύγεις από μέσα μου; Φοβάμαι πως ελπίζω, γιατί δεν γίνεται τα παραμύθια να έχουν τέλος κακό. Και όλα αυτά στα 26 μου.