ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα υπάρξει άραγε ποτέ ξανά κανείς για μένα; Να με αγαπήσει πραγματικά, να ενδιαφέρεται για μένα, να είναι κοντά μου σε όλες τις συνθήκες της ζωής μου;;Να με αγαπάει για μένα και όχι γι'αυτά που φαντάζεται ότι θα ζήσει μαζί μου..Εκείνος έχει προχωρήσει κανονικά είναι μια χαρά στη ζωή του και γω θυμάμαι ακόμα αυτή τη μέρα... Ακόμα υποφέρω και τα βλέπω κάθε μέρα στον ύπνο μου και τα περνάω όλα μόνη μου. Μέχρι πότε θα τα σκέφτομαι; Μέχρι πότε θα στεναχωριέμαι;; Μέχρι πότε θα θυμάμαι το άτομο που ήξερα εγώ και όχι το άτομο που έχει γίνει τώρα; Γιατί ακόμα δυσκολεύομαι να συνειδητοποιήσω ότι τα πράγματα πια έτσι έχουν; Μου φαίνονται σαν ψέμα. Ακόμα και στον ύπνο μου τα βλέπω χειρότερα από την πραγματικότητα, με χειρότερα συναισθήματα. Αλλά δεν μπορεί, κάποιος λόγος θα υπάρχει για όλα. Αν κάποιος είναι για σένα, είναι δίπλα σου.Ίσως η εξέλιξή του σαν άνθρωπος, να μην ταίριαζε πια με τη δική σου εξέλιξη. Γι'αυτό όταν βλέπω μια δική του ομιλία,νιώθω σαν να είναι άλλος. Πότε θα ξανανιώσω ότι είμαι σημαντική για κάποιον;; Θα το ξανανιώσω ποτέ;; Νιώθω πως ίσως είναι ο μόνος τρόπος να μην τα σκέφτομαι τόσο πια.. Αν το καταφέρω ποτέ..