ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ' ακούςΔεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ' ακούςΤο χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ' ακούςΜαχαίριΣαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούςΚαι των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ' ακούςΕίμ' εγώ, μ' ακούςΣ' αγαπώ, μ'ακούςΣε κρατώ και σε πάω και σου φορώΤο λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ' ακούςΠου μ' αφήνεις, που πας και ποιος, μ' ακούς Σου κρατεί το χέρι πάνω απ' τους κατακλυσμούς Οι πελώριες λιάνες και των ηφαιστείων οι λάβεςΘα 'ρθει μέρα, μ' ακούςΝα μας θάψουν, κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοιΛαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ' ακούςΝα γυαλίσει επάνω τους η απονιά, μ' ακούςΤων ανθρώπωνΚαι χιλιάδες κομμάτια να μας ρίξει Στα νερά ένα ένα, μ' ακούςΤα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ' ακούςΚι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ' ακούςΌπου κάποτε οι φιγούρεςΤων ΑγίωνΒγάζουν δάκρυ αληθινό, μ' ακούςΟι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ' ακούςΈνα πέρασμα βαθύ να περάσωΠεριμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούςΠουθενά δεν πάω, μ' ακούςΉ κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ' ακούςΤο λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ' ακούςΤης αγάπηςΜια για πάντα το κόψαμεΚαι δε γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούςΣ' άλλη γη, σ' άλλο αστέρι, μ' ακούςΔεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέραςΠου αγγίξαμε, ο ίδιος, μ' ακούςΚαι κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ' άλλους καιρούςΑπό τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούςΝα τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούςΜες στη μέση της θάλασσαςΑπό μόνο το θέλημα της αγάπης, μ' ακούςΑνεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούςΜε σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούςΆκου, άκουΠοιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει -ακούς;Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει -ακούς;Είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούςΣ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς.