ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι εδώ και 2 χρόνια μόνη, είμαι 27 και δεν έχω ανάγκη να ερωτευτώ. Έχω κάνει δύο σχέσεις(ας τις πούμε έτσι, τελικά μάλλον ήταν σαπουνόφουσκες). Δεν ξέρω αν υποσυνείδητα είμαι απογοητευμένη, πάντως δεν νιώθω πια την απογοήτευση που ένιωθα μετά τον τελευταίο μου χωρισμό. Είχα άρνηση, ήμουν κάθετη στο θέμα σχέσης, δεν ήθελα να δω μπροστά μου άντρα. Τώρα δεν έχω το πρόβλημα αυτό, αλλά δεν μπορώ να πω πως έχω ανάγκη να κάνω σχέση, ούτε και ζηλεύω άλλους που έχουν ταίρι(όπως ίσως ζήλευα παλιότερα όταν ήμουν μόνη). Το βλέπω πολύ πεζά πλέον. Θα έρθει κάποιος στη ζωή μου, θα ζήσουμε ό,τι είναι να ζήσουμε και μετά θα χωρίσουμε. Δεν βλέπω άλλη εξέλιξη, ούτε και ξέρω αν θα ήθελα άλλη εξέλιξη. Τελικά καλά κάνουν που μερικοί...φίλοι με αποκαλούν γεροντοκόρη.Είναι κάτι ανησυχητικό αυτό που νιώθω, άραγε;