ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προχθές συνειδητοποίησα πως τα τελευταία 9 χρόνια ζω υπό κατάθλιψη με μεμονωμένες στιγμές ευτυχίας και έκλαιγα για ώρες. Κλαίω πολύ όταν είμαι μόνη μου. Όλοι οι γύρω μου με αποκαλούσαν "χαρά της ζωής" και με θαύμαζαν για τη θετική μου ενέργεια.Που να γνώριζαν πόσο μαύρα τα βλέπω όλα. Τον τελευταίο καιρό μάλλον όλη αυτή η μαυρίλα που έκρυβα μέσα μου άρχισε να φαίνεται και όλοι με ρωτούν τι άλλαξε στη ζωή μου. Πως να τους πω ότι δεν άλλαξε τίποτα και ότι αυτή τη μαυρίλα την κουβαλάω χρόνια; Όλοι λέγανε σε μένα τα προβλήματα τους και εγώ μοίραζα θετική ενέργεια και "σωστές συμβουλές". Δεν μπορώ άλλο να κρύβομαι. Πάσχω από διαγνωσμένη κατάθλιψη. Θέλω εγώ τη βοήθεια και τη στήριξη τους και ντρέπομαι να το πω. Έχω κλειστεί στο σπίτι μου και δεν έχω κουράγιο ούτε το ακουστικό να σηκώσω και να ζητήσω από τους φίλους μου βοήθεια. Λυπάμαι που δεν μπορώ να τους βοηθήσω ξανά και να τους γεμίσω θετικές σκέψεις. Μόνο με στον ψυχίατρο αισθάνομαι ασφάλεια. Μόνο μπροστά σε αυτόν μπορώ να κλάψω.