20.3.2014 | 10:52
γιαννη
σε σκεφτομαι ακόμα καπου κάπου, κοντευουν 10 χρόνια που εχω να σε δω, κοντεύω τριάντα, εχω μια ζωή στρωμμένη, σπουδές και πτυχια, καλή δουλειά, σπίτι, έναν σύντροφο να τον αγαπάω και να με αγαπάει, αλλά κατι βράδυα (ευτυχώς λίγα) τις μικρές ώρες με ξυπνούν όσα δε σου είπα και όσα δεν μου είπες, κανουν θόρυβο πολύ μέσα στη νύχτα όλα τα ανείπωτα και φοβάμαι μην ξυπνήσει ο κόσμος μου
