ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπον,τυχαινει να τα εχω με μια κοπελα εδω και εναμιση χρονο. Η ατυχια ειναι οτι εγω περσυ εδινα πανελληγνιες και αυτη φετος. Περσυ ωντας πιεσμενος-αγχωμνος και ολα τα "καλα" επεσα στην παγιδα των πανελληνιων με αποτελεσμα μερα με την μερα να αλλαζω -προς το κακο-.Ετσι λοιπον την παραμελλουσα και την πληγωνα - χωρις να το καταλαβαινω- και παρολα αυτα μου σταθηκε μεχρι τον ιουνη. παρολο το περας των πανελλαδικων εγω δεν εδειχνα σημεια βελτιωσης και μου ζητησε να χωρισουμε...Εγω τοτε σαν να εγινε ενα μαγικο και καταλαβα ποσο την θελω. Με τα πολλα.. απ'οτι μου εχει εξομολογηθει κι αυτη, περασαμε το καλυτερο καλοκαιρι της ζωης μας. Το καλοκαιρι ηταν χαλαρο, καθως παρολο του διαβασματος ειχε χρονο και δεν πιεζοταν. Ερχεται ο Σεπτεμβρης. αυτη φοβισμενη για την σχεση μας και με επιφυλαξεις. Εγω απο την μερια μου την ηρεμω και της λεω οτι την αγαπαω και πως θα το περασουμε μαζι.Περναει ο καιρος με σταθερους ρυθμους μεχρι τον Ιανουαριο,οπου και χωριζουμε για τρεις βδομαδες για προσωπικους Της λογους. Τα ξαναβρισκουμε ομως και συνανταω ενα τοπιο οπου συναντιομαστε μια φορα την βδομαδα και μιλαμε λιγοτερο. Αυτο που με ποναει πιο πολυ ομως ειναι που νιωθω πως δεν ειμαι προτεραιοτητα (λογικο για εναν ερωτευμενο) και πως δεν ενδιαφερεται για μενα. Στεχανωριεμαι μα της το λεω σπανια και ολα τα ονειρα που κανω αυτη προσπαθει να μην τα σκεφτεται διοτι οπως μου λεει εχει εναν στοχο και δεν μπορει να δει περα απο αυτο αφου επιτευχθει. Πολλες φορες σκεφτομαι μην ειναι ολα στο μυαλο μου και απλως χρειαζομαστε πιο πολυ χρονο μιας και ειμασταν καμποσο χρονο χωριστα. Επισης θελει να περασει ιδια πολη με μενα ( την ιδια οπου γνωριστηκαμε και ζουμε) οποτε του χρονου θα ειμαστε μαζι.Τελος, νευριαζει οταν την ρωταω αν ειναι αγχωμενη η οταν κανω συζητηση για τα μαθηματα,λογικο.Καμια ιδεα΄κανενας η καμια σε παρομια κατασταση΄?????