ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι φυσιολογικό μετά από την μια τέλεια σχέση 2 χρόνων όταν έρθει ο χωρισμός, να μου πέσει τόσο βαρύς; δε με γεμίζει κανείς άλλος. Μου χαλάει η διάθεση σε ανύποπτο χρόνο. Μου έρχεται να βάλω τα κλάματα καθώς προχωράω στο δρόμο. Και ας είμαι περιτριγυρισμένη από φίλους, έχω χόμπυ και μια οικογένεια που με αγαπάει. Είμαι μόλις 22 και πενθώ λες και έχασα κάποιον. Τα βάζω με τον εαυτό μου γιατί ποτέ δεν ήμουν έτσι. Άκουγα μόνο ροκ και τώρα έχω μάθει απ' έξω κάθε ελληνικό. Γιατί να πονάω τόσο; θα το ξεπεράσω ποτέ; θα μπορέσω να ερωτευτώ ξανά ή θα είναι μπροστά μου σαν φάντασμα "εκείνος";