ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτά τα μεσημέρια με πιάνει κάτι και γράφω. Δεν ξέρω γιατί. Σας το'χα πει κάποτε..Τα μεσημέρια μου λείπετε περισσότερο. Ξέρεις,είναι αυτό που σου λείπουν οι άνθρωποι σου τόσο πολύ ώρες-ώρες. έχω πάνω από μήνα σας δω. Εγώ όμως δεν ξεχνάω. Τα γέλια μας ξεχωριστά,καθε στιγμή μαζί σας μια ανάσα ζωής. Δεν έχετε καμλια σχέση μεταξύ σας,το ξέρετε άλλωστε. Πόσα έχουμε μοιραστεί μαζί; Και εσείς παλιές και εσυ μικρη μου καινούργια. Είμαι τόσο χαρούμενη που σας έχω. Και ας κάνω ζήλιες. Και ας σας "χτυπάω" αλύπητα με την κυκλοθυμία μου. Εγώ σας αγαπώ. Κάθε μια ξεχωριστά και με διαφορετιό τρόπο. Μια καρδιά έχω ρε σεις. Αυτή όμως μοιρασμένη στα 5. Σε 5 ίσια κομμάτια. Ένα για κάθε μια σας. Ένα κομμάτι για κάθε γαμημένη γουλία ποτού που έχουμε πιεί μαζί. Ένα κομμάτι για κάθε σ'αγαπώ που σας είπα. Στε μεθύσια μου και στα βράδια μόνη στο νησί. Γιατί από μακρία εγώ σας αγαπάω περισσότερο. Και όταν σας βλέπω έχω αυτή τη χαρά που δεν την εξηγείς με λόγια. Την εξηγείς με αγκαλίες και παιχνίδια. Γιατί όλοι θέλουν να έχουν φίλες σαν και τις δικίες μου. Γιατί είστε τα λουλούδια μέσα στη λάσπη. Γιατί είστε το δικό μου μέτρημα. Γιατί είστε το δικό μου πλήθος. Γιατί είστε αυτές που κάθε μεσημέρι κοιτάω φωτογραφίες και κλαίω. Σας αγαπώ.Απο την Μ. στην Ε,στην Μ,στην Μ,στην Ν,στην Μ.