ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ξερω πως αυτη μου η σκεψη ειναι πολυ ,πως να το πω, επιπολαιη ας πουμε(!) ομως εχει τυχει να πιασω τον εαυτο μου 2 φορες να σκεφτεται ετσι προσφατα και οταν το συνειδητοποιω νιωθω περιεργα!εχω εναν αδερφο μεγαλυτερο με τον οποιο ειχαμε "καλες σχεσεις" και μεγαλη αδυναμια ο ενας απεναντι στον αλλο.ετσι πολλες φορες βγαιναμε, αραζαμε μαζι και οταν εμπαινα μαζι του στο αμαξι τον τελευταιο καιρο παντα σκεφτομουν το ιδιο πραγμα..ποτε δεν φοβομουν οταν ειχε αυτος στα χερια του το τιμονι, τον εμπιστευομαι τρομερα σε αυτο παρ ολο που τρεχει με απιστευτη ταχυτητα..ετσι λοιπον καποια βραδια που επικρατουσε σιωπη στο αμαξι σκεφτομουν ενα πραγμα, το ποσο θα ηθελα εκεινη την στιγμη που ανεπτυσε ταχυτητα να στουκαρουμε καπου, να πεσουμε απο εναν γκρεμο, κατι! αυτη η σκεψη αυτα τα βραδια μου γινοταν αναγκη.απλα ακουγα τον ηχο της μηχανης, του γκαζιου και του αερα και σκεφτομουν την στιγμη που θα πεφτουμε απο εναν γκρεμο. οχι μονος του, οχι μονη μου, οι δυο μας σε αυτες τις θεσεις σιωπηλοι!με εχει πληγωσει πολυ αυτος ο ανθρωπος και ισως αυτο ευθυνεται για κατι τετοιες ασχημες σκεψεις που μου ερχονται στο μυαλο, πλεον δεν μιλαμε και ελπιζω αυτο να μου κανει καλο