ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι σε μια στάση λεωφορείου...Εντελώς τυχαία χωρίς να είχα καν στο μυαλό μου εκείνη την ώρα να φλερτάρω ανοίγω κουβέντα με μια κοπέλα η οποία παρεμπιπτόντως ήταν και στα γούστα μου.Στην συζήτηση αρχικά ήμουν ανοιχτός και αεράτος.Στην πορεία άρχισα να μασάω λίγο τα λόγια μου επειδή ντρεπόμουν(λίγο η κοπέλα,λίγο ο κόσμος γύρω στην στάση που κοιτούσε το σκηνικό).Ενώ συζητούσαμε κανονικά της λέω...Επειδή σε λίγο θα έρθει το λεωφορείο θέλεις να μου δώσεις το τηλέφωνο σου να πάμε να ποιούμε ένα καφέ να τα πούμε με την ησυχία μας.Μου απάντησε πολύ ευγενικά πως δεν μπορεί να μου τον δώσει και μετά από 1 λεπτό ήρθε το λεωφορείο μου και έφυγα.Από την μια χαίρομαι για τον εαυτό μου που κατάφερα να πιάσω κουβέντα με μια πολύ όμορφη κοπέλα της αρέσκειας μου(παλιά ντρεπόμουν πάρα πολύ)αλλά από την άλλη λέω μέσα μου μήπως φταίει το ότι φάνηκα σε κάποια φάση λίγο αμήχανος και για αυτό ίσως να την ξενέρωσα και να μην μου έδωσε για αυτό το λόγο το τηλέφωνό της.Σίγουρα πάλι χαίρομαι που τόλμησα να της το ζητήσω.Παλιά δεν έπαιζε να είχα το θάρρος να το κάνω.Ίσως και να είχε αγόρι.Πάντως είμαι και της άποψης πως ακόμα και να ντράπηκα λίγο δεν είναι λόγος να ξενερώσει.Αν γούσταρε θα το έδινε και ας με είδε λίγο ντροπαλό!Δεν ξέρω...Περιμένω γνώμες!