19.4.2014 | 01:12
Πολύ συχνά...
Θυμάμαι τους παλιούς μου αγαπημένους. Μου λείπουν, αναρρωτιέμαι τί να κάνουν, πώς περνούν, αν με σκέφτονται. Ένα μέρος της ψυχής μου τους ανήκει. Με άλλαξαν, με βοήθησαν να ωριμάσω, να εξελιχθώ. Τους αγαπώ, με τον τρόπο μου. Παρηγορούμαι και δικαιολογούμαι πως, οι πιο μεγάλοι έρωτες μένουν μεγάλοι, όταν μένουν ανεκπλήρωτοι. Κι έτσι τους αφήνω να επισκέπτονται το μυαλό μου. Και κάθε φορά, ένα τσίμπημα στο στομάχι. Κι ένα χαμόγελο.Μ.
