ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν ξερω γιατι γραφω την εξομολογηση. Δεν εχω τιποτα να εκμυστηρευτω, τιποτα να μοιραστω, τιποτα να πω, να νιωσω, να κανω. Δε νομιζω πως σκεφτομαι κιολας... Σε λιγο θα κανω ενα τηλεφωνημα. Θα ακουγομαι βαριεστημενη και σοβαρη και θα ακουω ενα 'ελα πες τι εχεις' x100 φορες μεχρι να το κλεισω. Οσο σκεφτομαι το αυριανο διαβασμα τοσο περισσοτερο πειθομαι για την απουσια του νοηματος. Και γενικα, για τους ανουσιους μηνες απ' το Σεπτεμβρη μεχρι να δωσω σε 27 μερες. Κατι τετοιες ωρες μου λειπει ακομα και το να κοιταω τον τοιχο εχοντας στο μυαλο μου ενα τεραααστιο κενο. Χαμενη χρονια εν τελει, απ την οποια κρατω το πολυ 2-3 μερες εκτος της 5ημερης. Ετσι θα 'πρεπε να ειναι οταν εισαι 18? Τελικα, ειπα ψεματα. Μαλλον κατι εχω εκτος απο πονοκεφαλο εδω και 3 ωρες. Πολυ διαβασμα, πολυ αγχος, οργη, βαρεμαρα, απελπισια και ο,τι συνεπαγεται. Ετσι, θα κλεισω τον υπολογιστη, θα ξαπλωσω και θα κοιταω το ταβανι μεχρι να με παρει ο υπνος. Και αυριο... ξανα απ'την αρχη. καλη δυναμη σε ολους και υπομονη στη γενια του '96. Ερχονται καλυτερες μερες. (αληθεια το πιστευω ή απλα το λεω επειδη ειναι must να υποκρινεσαι πως ολα θα πανε καλα; βαριεμαι ακομα κι αυτο να σκεφτω. επιλεγω το 2ο.)