ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

http://www.lifo.gr/confessions/view/47543Μόλις είχα καθήσει στο τραίνο και σε είδα να έρχεσαι προς το μέρος του. Δεν μπορούσα να το πιστέψω, προσπαθούσα να σε δω καλύτερα για να βεβαιωθώ ότι είσαι εσύ. Και ναι, ήσουν μπροστά μου μετά από περισσότερο από ένα χρόνο. Σε κοιτούσα με ένα τεράστιο χαμόγελο. Όταν με είδες ξαφνιάστηκες και είπες ¨Θα τρελαθώ¨. Δεν ξέραμε πως να χαιρετηθούμε, απίστευτη αμηχανία. Μου έδωσες το χέρι και είπαμε ένα “τι κάνεις;”. Αυτό ήταν μόνο; Ήθελα τόσα να σου πω, τόσα να σε ρωτήσω, αλλά τίποτα. Παγώσαμε και οι δύο. Κάθησες λίγο πιο μπροστά από μένα, αλλά σε όλη τη διαδρομή δεν τόλμησα να σου μιλήσω. Φτάσαμε και όταν κατέβηκα ήμουν τόσο αμήχανη που δε θα σου μιλούσα καν. Έκανα να φύγω και ακούω κάποιον να με ρωτάει αν πηγαίνω στην πόλη μου. Ήσουν εσύ. Σου είπα “'Οχι, έχω μετακομίσει εδώ”. Έμεινες να με κοιτάς ξαφνιασμένος για λίγο και μου λες “Αλήθεια; Κι εγώ έχω μετακομίσει εδώ." Δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε , δεν ξέραμε πως να αντιδράσουμε. Πως είναι δυνατόν να βρισκόμαστε ξανά μετά από τόσο καιρό σε μια άλλη πόλη. Τι παιχνίδια της τύχης είναι αυτά;Ήθελα να σου πω πόσο χάρηκα που σε είδα. Πόσο χαίρομαι που θα είμαστε στην ίδια πόλη. Πόσο θα ήθελα να βρισκόμαστε, να κάνουμε παρέα. Πόσο η γνωριμία μας μου άλλαξε τη ζωή. Πόσο καλύτερη με έκανες να θέλω να γίνομαι. Πόσο πολύ θα ήθελα να σε έχω στη ζωή μου, σα φίλο, όχι απαραίτητα σαν κάτι περισσότερο. Κι όμως δεν είπα τίποτα. Είπαμε απλά ένα “καλά να περνάς” και φύγαμε ο καθένας για το δρόμο του.