ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον γνώρισα τον σεπτέμβριο του 2012. Εγώ ήμουν 19 τότε και αυτός 26, και κάναμε μία σχέση. Μου έδωσε πάρα πολλά και θα είμαι πάντα ευγνώμων που μπήκε στην ζωή μου. Τον περασμένο Αύγουστο μετά από 1 χρόνο που ήμασταν μαζί έφυγε έξω για δεύτερο πτυχίο. Και απο τότε μιλάμε κάθε μέρα σαν να μην έφυγε. Μου λείπει κάποιες φορές περισσότερο κάποιες λιγότερο. Τον είδα τα Χριστούγεννα και τώρα ξανά το καλοκαίρι. Και νιώθω πως αξίζει να περιμένω όσους μήνες χρειάζεται για να τον δω για μερικές μερες. Και τώρα είμαι σχεδον 21, νιώωθω τόσο μεγαλύτερος απ' ότι όταν γνωριστήκαμε και αισθάνομαι πως όλο αυτό μπορεί να είναι ένα αδιέξοδο. Μπορεί να μην γυρίσει ποτέ, μπορεί ποτέ να μην ξαναζήσουμε μαζί. Αλλά δεν αντέχω την σκέψη να τον αφήσω. Δεν έχω ιδέα τι έιναι καλύτερο για μένα..