ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα γράφω εδώ για να βρω το κουράγιο να τα πω και σε σένα.Είσαι δικός μου άνθρωπος πια και αυτό δεν αλλάζει. Σε νοιάζομαι, σε θέλω. Ακόμα νιώθω πως σ έχω αγαπήσει αν και το διάστημα είναι μικρό ακόμα. Έχω αρχίσει να σε καταλαβαίνω μάλλον, να διαβάζω τα σημάδια σου. Έγιναν κάποιες μ@^@%*@ς στο παρελθόν αλλά τις ξεπερνάμε μαζί (ή και όχι..) Τουλάχιστον αυτό μου δείχνεις. Σε πιάνουν ώρες ώρες βέβαια και κάτι κρίσεις αλλά και αυτές με συζήτηση τις αφήνουμε πίσω σαν να μην έγιναν (και πάλι, ή όχι..). Δε λέω μου δείχνεις ότι με θες και εσύ, ότι με γουστάρεις αλλά εγώ ακόμα σε νιώθω μακριά μου. Τώρα θα μου πεις πως γίνεται να νιώθω πως αγαπάω κάποια κομμάτια του εαυτού σου (αυτά τουλάχιστον που γνωρίζω καλά μέχρι τώρα) και από την άλλη να σε νιώθω μακριά. Εμ, μυαλό είναι αυτό και καρδιά συνάμα. Έτσι που λες.. Και κάθε μέρα που περνάει αισθάνομαι πως φεύγεις ολοένα και περισσότερο από δίπλα μου. Δεν ξέρω πραγματικά τι μπορεί να συμβαίνει στο μυαλό σου. Κάθε φορά που σε ρωτάω μου λες μια "δικαιολογία" (προφανώς) και αποφεύγεις να μου πεις τί πραγματικά σκέφτεσαι. Και αυτό πλέον έχει γίνει καθημερινό.. Κατά λάθος έπεσα πάνω σε κάτι που θα κρατούσες κρυφό. Δε θα μου το έλεγες ακόμα και αν μου έχεις πει ότι η ειλικρίνεια είναι το μεσαίο σου όνομα. Μια συνομιλία που με έβαλε σε πολλές σκέψεις. Δεν είναι ότι έλεγες κάτι το ανήθικο αλλά δεν έλεγες και αυτά που κανονικά θα έπρεπε να πεις. Σαν τρίτος που το διάβασα κατάλαβα πως κάτι πλανιέται στον αέρα εκείνης της συνομιλίας και γιατί όχι και στο μυαλό σου. Ξαναλέω πως αυτό έγινε εντελώς τυχαία και τώρα εύχομαι να μην είχε γίνει και καθόλου. Ή μάλλον καλύτερα που έγινε και το είδα για να ξέρω πως θα πρέπει να σκέφτομαι πλέον για μας. Δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι μεταξύ μας. Ψέματα. Ίσως να αλλάξει κάτι. Κάτι στον τρόπο που μας αντιμετωπίζω. Κάτι στον τρόπο που σκέφτομαι το μέλλον μου μαζί σου. Δε θα σταματήσω να σου φέρομαι με τον τρόπο που φερόμουν ως τώρα. Απλά θα πάψω να τροφοδοτώ την καρδιά μου με όνειρα για το κοινό μας μέλλον. Πίστεψα από την πρώτη στιγμή σε μας μαζί. Και ακόμα πιστεύω. Και όλα αυτά που σε λέω κατά καιρούς πως στην αρχή δεν το έβλεπα σοβαρά είναι όλα μπούρδες. Η αλήθεια είναι ότι σε γούσταρα από την πρώτη στιγμή που αντίκρισα το βλέμμα σου. Και ακόμα σε γουστάρω. Θέλω όμως να σταματήσω να φουσκώνω το μυαλό μου και ακόμα περισσότερο την καρδιά μου με χαζορομαντικά όνειρα (αν και δεν φαντάζεσαι πως μου αρέσει αυτό..) γιατί έχω την εντύπωση πως αν συνεχίσω θα μου στοιχήσει. Μπορεί όχι τώρα. Κάποια στιγμή όμως θα γίνει. Και τώρα που κατάλαβα για ποιο λόγο ήσουν έτσι τις τελευταίες μέρες (λόγω αυτής της συνομιλίας) έρχονται στο μυαλό μου και άλλες παρόμοιες εικόνες σου και συμπεριφορές σου και καθώς μπλέκονται όλα μεταξύ τους είναι λες και μου έχεις κρύψει ακόμα και άλλα πράγματα. Μπορεί να μου τα έλεγες αργότερα. Αυτό όμως δεν το ξέρω. Θέλω λοιπόν να μου πεις τα πάντα. Θέλω να ρίξεις το προσωπείο σου και να μου ξετυλίξεις τις σκέψεις σου. Να καταλάβω και εγώ επιτέλους αν είναι δικαιολογημένος ο λόγος που σκέφτομαι έτσι ή όχι. Αν πάλι δε θέλεις, δεκτό και αυτό. Όμως θα πρέπει να δεχτείς και εσύ τον τρόπο που θα σκέφτομαι και θα συμπεριφέρομαι. Δεν ξέρω αν κάνω καλά που σου λέω όλα αυτά γιατί μπορεί να σου ακούγονται αγχωτικά και πιεστικά αλλά πραγματικά ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου. Εξάλλου αυτό είχαμε συμφωνήσει από την αρχή. Να λέμε πάντα ο ένας στο άλλο τι νιώθουμε. Πόσο μάλλον τι μας ενοχλεί. Φαίνεται όμως ότι κάπου στην πορεία μας το χάσαμε. Ή το ξεχάσαμε..