ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν ξερω ποσο κλαμμα ακομα θα ριξω. αυτο το κρυφο κλαμμα που θες να ουρλιαξεις δυνατα αλλα καταπινεις τους λυγμους σου μεχρι να σε παρει ο υπνος. δεν πιστευα ποτε πως θα χωριζομουν με τον καλυτερο μου φιλο λογω αποστασεως. ή μαλλον θα με εγραφε. δεχομαι πως η εισοδος στη φοιτητικη ζωη συμπεραλαμβανει και νεες γνωριμιες αλλα δεν μπορω να καταλαβω πως αγνοεις εναν ανθρωπο που εχετε περασει τοσα πολλα. στην αρχη δεν πιστευα οτι δε θα συνεβαινε ποτε κατι τετοιο και ημασταν μια χαρα μεσω τηλεφωνου ή ποτε εδω, πότε εκει ο καθένας. αλλα ακομα κ αν μου ζητησες συγγνωμη, δεν μπορει να ειπες καταλαθος "ακομα και εσυ να ηθελες να ερθεις εδω τωρα, θα σου ελεγα οχι" ΠΟΝΑΩ