ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω αν οι πανελλήνιες είναι δίκαιες ή άδικες.Ίσως το ότι μπορείς να χάσεις τη σχολή σου για 1 μόριο είναι άδικο, αλλά λίγο πολύ στη ζωή έτσι είναι τα πράγματα.Και στο πανεπιστήμιο θα έχεις εξετάσεις και μάλιστα πιο απαιτητικές.Κι όταν θα ψάχνεις για δουλειά πάλι κάποιος μπορεί να σε φάει επειδή θα έχει 1 χρόνο εμπειρία παραπάνω, ή ένα χαρτί παραπάνω κι όλα αυτά.Δεν είναι μόνο οι πανελλήνιες.Ολόκληρη η ζωή είναι κάπως έτσι.Όλοι τρώμε χτυπήματα. Πρέπει να μάθουμε να τα ξεπερνάμε.Στα 18 μπορεί να είμαστε λίγο μικροί για να αντιμετωπίσουμε μια αποτυχία, αλλά όταν σε ρίχνουν στη θάλασσα προσπαθείς να κολυμπήσεις.Μετά από 2 φορές πανελλήνιες κι αφού η πίκρα της αποτυχίας της πρώτης φοράς έχει πια περάσει, αφού το όνειρό μου το κάνω πραγματικότητα με τη 2η φορά, αυτό σκέφτομαι.Το γεγονός ότι δεν πέρασα στην πρώτη μου επιλογή την πρώτη φορά ήταν ένα ενδεχόμενο που έπρεπε αλλά δεν είχα στο μυαλό μου.Αλλά το ενδεχόμενο της αποτυχίας το βάζεις με τα χρόνια στη ζωή σου. Όταν προσγειώνεσαι και δεν είναι όλα πια αγγελικά πλασμένα.Όταν συνειδητοποιείς πως η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας και ένας τεράστιος ανταγωνισμός κυριαρχεί στα πάντα.Δεν έχει σημασία αν είσαι ή όχι ανταγωνιστικός τύπος.Δεν σε ρωτάει κανείς.Απλά μονίμως πρέπει να παλεύεις για να γίνεις καλύτερος από κάποιον άλλον. Όχι, δεν είναι θέμα σύγκρισης. Είναι θέμα νίκης σε αυτόν τον αγώνα ταχυτήτων.Απλά χρειάζεται μια κάποια ωριμότητα για να τα δεις όλα αυτά.Χρειάζονται πολλά κλάματα, απόγνωση και απογοήτευση για να μάθεις να καταπίνεις την αποτυχία και να συνεχίζεις με το κεφάλι ψηλά χωρίς να θέλεις να εξαφανιστείς και χωρίς να αφήνεις ένα εμπόδιο να σε ορίζει σαν άνθρωπο, σαν επιστήμονα, σαν επαγγελματία.Χωρίς να κολλάς την ταμπέλα του άχρηστου στον εαυτό σου πρέπει να προχωράς.