4.6.2014 | 02:01
5 μηνες.Αυτο.
5 ολοκληροι μηνες εχουν περασει και ειναι σαν να περασαν 5 αιωνες.Απλα υπαρχω.Αλλες μερες καταφερνω να το κρυβω κι αλλες απλα δεν προσπαθω καν.Κανεις δεν ξερει τι μου συμβαινει.Ολοι υποθετουν.Καποιοι ανησυχουν.Εφτασα σε σημειο να χωρισω απο μια μακροχρονια σχεση που ειχε κανει τον κυκλο της,μονο και μονο για να εχω κι αλλο χρονο να σε σκεφτομαι χωρις να ενοχλω κανεναν.Ειναι πλεον σιγουρο οτι για εμενα το ρολοι σταματησε.Πριν απο 5 μηνες.Και πιστεψτε με εκανα τα παντα για να βοηθηθω.Τα παντα,ομως,χωρις υπερβολες.Αλλά ματαια.Δεν νιωθω κατι σαν ηρωας,αλλά ουτε και θυμα.Απλα δεν υπαρχω.Ζωντανος νεκρος και ξερω οτι το μαρτυριο μου θα τραβηξει κι άλλο.Τιναξα,τη ζωη που εχτισα με τοσο προσωπικο κοπο,στον αερα,γνωριζοντας συνειδητα οτι τιποτε δεν θα αλλαξει και τιποτε δεν θα σε φερει πισω.Τα λεω εδω γιατι κανεις δεν μπορει να φανταστει τι μου συνεβη.Καμια φορα ουτε κι εγω το πιστευω.Απλα δεν εχεις ιδεα ποσο πολυ σ'αγαπησα.Απλα δεν εχεις ιδεα τι περναω.Απο τις στιγμες που ο πονος δεν μου λεει κατι πια.Δεν νιωθω τιποτε.Απεραντο κενο.Αυτο.
