5.6.2014 | 15:09
στη μάνα μου, κάπου στα 10.000χμ μακρυά..
Τέτοια μέρα θα σου έπαιρνα λουλούδια αλλά επειδή είσαι λίγο μακριά είπα να σου γράψω δύο λόγια. Σου χρωστάω τη ζωή μου, σ' ευχαριστώ για όσα μας έδωσες και μας δίνεις κάθε μέρα, που μας μεγάλωσες μόνη σου σχεδόν, που είσαι η καλύτερη μαγείρισσα του κόσμου -χωρίς υπερβολή δεν το λέω επειδή είσαι η μαμά μου- που μας έμαθες πως να φερόμαστε, ακόμα και πώς να ντυνόμαστε σαν άνθρωποι. Σ' ευχαριστώ που όταν έπρεπε με πίεσες να διαβάζω, αν δεν ήσουν εσύ θα ήμουν ένας αποτυχημένος που δεν θα χε ανοίξει βιβλίο στη ζωή του. Ευχαριστώ που μας αγαπάς με ανιδιοτέλεια και μας δίνεις τα πάντα χωρίς να ζητάς το παραμικρό αντάλλαγμα. Συγγνώμη που δεν σε παίρνω συχνά στο σκάιπ, συγγνώμη που μερικές φορές σου μιλάω απότομα, συγγνώμη που σε φωνάζω "μάνα" επειδή "μεγάλωσα" και όχι μαμά όπως σε έλεγα πάντα, συγγνώμη που δεν σου λέω πόσο μου λείπεις και πόσο σαγαπώ, συγγνώμη που όλα αυτά στα γράφω και δεν στα λέω, ξέρεις ότι είμαι κλειστός εσύ με γέννησες. Δεν ξέρω πώς είναι οι άλλες μαμάδες αλλά αν ξαναγεννιόμουνα πάντα θα διάλεγα εσένα. Γιατί είσαι η καλύτερη. Μαμά ευχαριστώ για αυτά και για άλλα πόσα που δεν έγραψα και συγγνώμη για περισσότερα. Χρόνια ΠολλάΣ´ αγαπώ πολύ -ο θύμιος σου-