10.6.2014 | 15:27
Έχω γνωρίσει...
...πουτάνες.Μαλάκες.Καραγκιόζηδες.Κωλόπαιδα.Αλήτες.Χαζές.Ηλίθιους.Γελοίους.Ανώμαλους.Βλάκες.Τελειωμένους.Και στα δύο πρόσωπα (αρσενικό/θηλυκό).Ίσως να ανήκω κι εγώ σε μία από τις παραπάνω κατηγορίες.Έχω γνωρίσει όμως και κάτι άλλο.Κάτι διαφορετικό.Κάτι εκτρωματικό:Κακούς ανθρώπους.Λέγοντας κακός φυσικά,δεν αναφέρομαι στους δολοφόνους κλπ..Αναφέρομαι στους κακούς που μπορεί να περάσουν από τη ζωή σου με φιλικές ή με ερωτικές διαθέσεις..Με κακές διαθέσεις,για να ακριβολογώ.Ο κακός,δε χρειάζεται να σου προξενήσει σωματικό πόνο.Έχει ανάγκη τον ψυχολογική σου πόνο όμως.Τον χρειάζεται.Τον θέλει.Ίσως και να ζει γι' αυτόν.Πόσο μάλλον όταν προέρχεται από καταστάσεις που έχει δημιουργήσει εκείνος.ΘΕΛΕΙ να σε βλέπει να πονάς,κάνοντας πως δεν καταλαβαίνει.Που και να του το εξηγήσεις,το μόνο που θα καταφέρεις,θα είναι να σε κάνει να αναρωτιέσαι αν πρέπει να τον χτυπήσεις ή όχι.Τελικά,η πιο παιδική φράση όλων των εποχών "αυτός είναι ένας κακός άνθρωπος" είναι και η πιο ειλικρινής.Η πιο αντιπροσωπευτική.Σας το λέω:δεν υπάρχει υποκατάστατο ή κάτι αντίστοιχο.Ο κακός,είναι κακός,τέλος.Και νομίζω πως αυτός,είναι ο χειρότερος χαρακτηρισμός που μπορεί να αποδοθεί σε ένα "ανθρωπόμορφο τέρας"...