ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μπαινω στο Facebook και βλεπω συνεχεια αναρτησεις της Dreamland, τοσα σχόλια, τοσα shares και επισημανσεις σε φιλους. Και απογοητευομαι γιατι ξερω ηδη οτι εγω δε θα παω παρολο που το ηθελα παρα πολυ! Και δεν ειναι τοσο το γεγονος οτι δε θα παω αυτο καθαυτο που με στεναχωρει. Ειναι που νιωθω οτι στην παρεα που εχω μονο εγω προσπαθω παντα να τις παρακινησω για κατι. Μονο εγω εχω ορεξη να κανουμε πραγματα μαζι, να ζησουμε πραγματα μαζι. Και παντα βρισκω τοιχο. Παντα υπαρχει καποια δικαιολογια. Παντα οταν θελω εγω κατι κανεις δεν μπορει. Μα υποτιθεται οταν εισαι φιλος με καποιον δε θελεις να κανεις πραγματα μαζι του, να ζησετε μαζι μια εμπειρια που ξερεις οτι θα τον κανει πολυ χαρουμενο; Δεν ξερω πως να ειμαι πλεον απεναντι τους. Καθε συζητηση που πιανω δε βγαζει νοημα. Μ' εχουν απογοητευσει και θελω να το καταλαβουν.