19.6.2014 | 18:55
Αυτά
Είχα φαγωθεί. Ήθελα να γνωρίσω κάποιον στην πόλη που είμαι ,να έρχεται σπίτι μου, να καθόμαστε, να μπαλαμουτιαζόμαστε, να τρώμε, κτλ.Το είχα καημό.Ε μου συνέβη.Αλλά εν τέλει δεν είναι και τόσο ωραίο όσο περίμενα.Γιατί είναι κάπως αδιάφορο.Γιατί αυτό που κάνει τη διαφορά στη ζωή σου τελικά είναι ο έρωτας, όχι ένας άνθρωπος απλά που θα αποτελεί διάλειμμα από την καθημερινότητά σου.Δεν είναι ότι δεν περνάω όμορφα τις 3-4 ώρες που θα είμαστε μαζί.Αλλά μοιάζει να μην έχει νόημα.Δηλαδή, τώρα που το έζησα αυτό το ''υπάρχει κάποιος στη ζωή μου'' , καταλαβαίνω ότι το ότι ήμουν ''χωρίς αυτόν τον κάποιον'' δεν άλλαζε και πολλά.Έπρεπε να το ζήσω όμως για να σταματήσω να κλαίγομαι για τη μοναξιά γενικότερα.Εν τέλει δεν ήταν η μοναξιά που με πείραζε. Μια χαρά τα περνούσα.Μάλλον αυτό που με ενοχλεί είναι που δεν βρίσκω κάποιον για να χάσω το μυαλό μου με τον έρωτα που βιώσω.Και τώρα που το κατάλαβα αυτό και ξεκαθάρισα μέσα μου τι μου φταίει, νιώθω καλύτερα και ξεμπερδεύτηκα.Ξέρω πως είναι να υπάρχει απλά ένας άνθρωπος και μου μοιάζει αδιάφορο.Εν τω μεταξύ περνούσα μια φάση που ήθελα τόσο πολύ να το ζήσω αυτό που ασχολιόμουν πολύ με τους άντρες. Με την έννοια ότι ψαχνόμουν άπειρα. Κοίταζα τους πάντες γύρω μου, εντόπιζα κάθε μέρα κάποιον που μου άρεσε, επιδίωκα ματιές.Τώρα έχω ξενερώσει τόσο πολύ που προσπαθώ να χωθώ στο κλουβί μου και να μην σηκώνω το κεφάλι μου να κοιτάξω κανέναν. Δεν θέλω να μου αρέσει κανείς, δεν θέλω να με προσέξει κανείς, δεν θέλω να ανταλλάξω καμία ματιά, δεν θέλω να γνωρίσω κανέναν. Θέλω να αφιερωθώ στο διάβασμά μου.Αν είναι να παιδέψω την ψυχή μου θέλω να το κάνω όταν θα είμαι έτοιμη να δεχτώ έναν έρωτα στη ζωή μου.Γιατί αν σκέφτομαι ότι με έναν έρωτα δεν θα έχω μυαλό να διαβάσω, μάλλον δεν το θέλω και τόσο πολύ.Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε.Μπερδεμένα τα λέω.Μαλακίες θα σας ακούγονται.Τελοσπάντων. Ήθελα κάπου να τα πω και τα είπα.Εγώ τουλάχιστον ξεμπερδεύτηκα.