ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...Το ίδιο βαρετό σκηνικό. Διάβασμα, σαπίλα. Κι λίγο κλάμα το βράδυ για να έρθω στα ίσια μου. Όχι τίποτα άλλο, θα κοιμηθώ πιο εύκολα. Βλέπω ταινίες με το κιλό και δεν ξέρω πως τα καταφέρνω και πέφτω πάντα σε μελώ, που έχουν να κάνουν λίγο ή πολύ με έρωτα, σχέσεις, δάκρυα. Μου λείπεις. Είσαι ο 1ος άνθρωπος που ήθελα μόνο να γελάει χάρη σε μένα και σε πλήγωσα. Περιμένω να επιστρέψω Αθήνα και να σε δω-ξέρω ότι δεν με περιμένεις με ανοιχτές αγκάλες- και περιμένω να με χωρίσεις (μάλλον) επισήμως από κοντά... Καιδεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό... Βλέπετε παιδιά η σχέση εξ' αποστάσεως είναι το πιο δύσκολο πράγμα... Να θες τον άλλον δίπλα σου ένα βράδυ να νιώσεις τα χέρια του να σε τυλίγουν, να νιώσεις το άρωμά του και τις μέρες να περνάτε μικρές "χαζές" στιγμές. Αλλά έρχεται φθορά όταν είστε μακρυά και αν έχει κανείς την τάση να τα κάνει "σαλάτα" όπως κι εγώ, χάνει σε αυτό το παιχνίδι. Κοιμάμαι θλιμμένη πλέον, ξυπνάω θλιμμένη. Δεν αλλάζει τίποτα. Κι όταν σε δω θα με μηδενίσεις για ακόμη μία φορά. Δεν ήσουν εντάξει μαζί μου, η συμπεριφορά σου με έπνιγε αλλά έπρεπε να είμαι κι εγώ ειλικρινής. Μου λέιπεις. Αν τελικά με χωρίσεις θέλω ένα τελευταίο βράδυ μαζί σου, ακούεται τρελό για μερικούς. Αλλά σε σένα βρήκα κάτι που δεν ένιωσα και δεν ξέρω αν θα ξανανιώσω ποτέ... Κι αυτά στα έχω πει αλλά φαίνεται προτιμάς να μείνεις με την ανασφάλειά σου παρά να προσπεράσεις και να συγχωρήσεις. Ήσουν πάντα αυστηρός κριτής των άλλων και του εαυτού σου. Ίσως είναι καλύτερα τελικά να χωρίσουμε. Με αυτή τη συνεχή θλίψη της απουσίας σου έχω χάσει τον εαυτό μου, έχω γίνει αντικοινωνική και νευρική. Πάντως κόσμε, εσύ που δεν βαρέθηκες να διαβάζεις τα ψυχολογικά μου εδώ, ένα θα σου πω. Να 'στε πάντα ειλικρινείς στη σχέση σας για να τα έχετε πάνω απ' όλα καλά με τον εαυτό σας και να σέβεστε έσάς τους ίδιους και τον αγαμένο σας, όμως να σέβεστε και την ελευθερία του άλλου. Δεν είμαστε κανενός, δεν ανήκουμε πουθενά. Κι εγώ αγάπη μου η μαζί σου ή τελείως μόνη μου. Δεν αντέχω να τιμωρώ άλλο τον εαυτό μου...