ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δέρνει ο άνεμος τις τέντες,τρίζουν τα παραθυρόφυλλα κι οι μεντεσέδες του μυαλού. Κενό...τίποτα δε μ' ευχαριστεί,τίποτα δε με γεμίζει.«Καινούριο παιδί είσαι,ωραίο παιδί και καλός άνθρωπος,πώς να μην είσαι καλά;» λέει ο κυρ-Μιχάλης κάθε φορά.Γελάω!Αλλά δεν είμαι,κυρ-Μιχάλη,δεν είμαι.Τρέχω σαν το σκιουράκι μες στη ρόδα·τρέχω αργά,τρέχω γρήγορα,πάλι στο ίδιο κλουβί είμαι,ούτε βήμα παραπέρα.Απολαβές:ΜΗΔΕΝ.Ηθική ικανοποίηση:ΜΗΔΕΝ.Ποια η λύση;Να καταποντιστώ στο ποτό μέχρι η λύπη να χαθεί αφήνοντας φυσαλίδες;Να αρχίσω το χόρτο;(έχει θεραπευτικές ιδιότητες,σου λέει!)Κοίτα να δεις!!!Κάποτε, η ανίδεη, περιφρονούσα τους φίλους που «θεραπεύονταν» στο ντιβάνι και στις γωνιές του διπλανού μου δωματίου,καθώς,ως κόρη καλή και υπάκουη,σέρβιρα το φαΐ και το τσάι τους!Και τώρα,γυρεύω τη «γιατρειά» μου σ' εκείνο το δωμάτιο (ανύπαρκτο πια)!Τι ειρωνεία!Και πού αλλού να τη γυρέψω;