ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σαν το μπαλόνι η αγάπη σου ξεφούσκωσε σιγά σιγά... Στο έλεγα, πως η αγάπη σου θα ξεφουσκώσει κάποια στιγμή. Με τρόμαζε ο χείμμαρος συναισθημάτων σου, αλλά σε πίστεψα και σε αγάπησα όσο κανέναν άλλον... Η αγάπη σου αποδείχθηκε ένα ψέμα, ενα δημιουργημα της φαντασία σου... Λόγια, λόγια και πράξεις μηδέν... Δεν άξιζες να αγαπηθείς... Από παιδιά είχαμε μάθει πως τα μπαλόνια ξεφουσκώνουν, τα παίζαμε για λίγο, ξεφούσκωναν και μετά τα πετούσαμε. Καμιά φορά μας έφευγαν από το χέρι, στεναχωριόμασταν βλέποντας τα να τα παίρνει ψηλά ο αέρας αλλά μετά από λίγες ώρες το είχαμε ξεχάσει. Πάντα το μπαλόνι ήταν ένα προσωρινό ευχάριστο παιχνίδι για εμάς. Αφού παιζαμε για λίγο γυρνούσαμε στα καλά, παλιά παιχνίδια μας που ήταν εκεί στο δωμάτιο μας και μας περιμέναν. Δεν επενδύαμε συναισθηματικά στο παιχνίδι με το μπαλόνι, όπως στα υπόλοιπα παιχνίδια που μας προσέφεραν συνεχή ευχαρίστηση... Έπρεπε να μεγαλώσω αρκετά για να καταλάβω πως κάποιοι άνθρωποι είναι σαν τα μπαλόνια που παίζαμε μικρά... Πρέπει απλά να παίζεις μαζί τους, χωρίς να επενδύεις συναισθήματα σε αυτούς γιατί όταν ξεφουσκώσουν θα πληγωθείς... Σε αγαπώ, μα δεν το αξίζεις.