ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και που λες βρισκόμαστε σχεδόν πρωτοχρονιά, όλα ωραία, τρυφερά, και με αποχαιρετάς με ενθουσιασμό και μελλοντολογία (θα κάνουμε τούτο, θα λέμε το άλλο κλπ). Και μετά σιωπή. Εξαφάνιση. Και προχτές σου'ρχεται να μου στείλεις μήνυμα για να μου πεις ότι δεν με πήρες τηλέφωνο γιατί είσαι "αναποφάσιστος". Χμ.....και το να μην πάρει κανείς τηλέφωνο, μια χαρά απόφαση μου φαίνεται. Όπως και το να στείλει μήνυμα για να πει ότι δεν πήρε τηλέφωνο, κι αυτό απόφαση είναι. Αλλά θες, λες να με δεις. Μου παραθέτεις αναλυτικό πρόγραμμα δυο μηνών, προφανώς για να συγκρίνω με το δικό μου. Και μου λες ότι μπορώ θαυμάσια να σου πω "τι λες ρε φίλε, τώρα το θυμήθηκες;" - δηλαδή παραδέχεσαι κάπου ότι λογικά αυτό θα πρέπει να σου πω. Δεν σου λέω αυτό, βέβαια. Λίγο από δήθεν ανωτερότητα, και καλά δεν τρέχει τίποτα, λίγο από περιέργεια, λίγο από βλέπουμε ως τότε, σου λέω ότι ίσως τα πούμε στο τέλος του καλοκαιριού. Μια χαρά, μου απαντάς στο καπάκι, και ότι αυτή τη φορά θα είσαι απολύτως συνεπής (εμ.....τι ακριβώς σημαίνει αυτό;) Και μετά ξαναεξαφανίζεσαι!! Και ανεβοκατεβάζεις φωτογραφίες από τις διακοπές σου, στις οποίες προφανώς δεν είσαι μόνος σου. Ξέρεις μωρέ τι με πειράζει; Που πέφτεις πολύ στα μάτια μου. Αυτό. Τίποτα άλλο. Τόση ανάγκη για επιβεβαίωση πια;!