ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η αδερφή μου μου έχει δημιουργήσει άπειρα κομπλεξ απο τότε που ήμασταν παιδιά. Τότε όμως δεν είχαν ιδιαίτερο αντίκτυπο στην ψυχολογία μου τα λόγια της, ενώ τώρα έχω αρχίσει και φορτώνομαι επικίνδυνα. Τα πράγματα έχουν ως εξής. Εγώ έτυχε να έχω πιο ωραίο πρόσωπο, η αδερφή μου είναι πιο ψηλή. Γύρω στους 3 πόντους χοντρικά. Απο τότε που ήμασταν μικρές λοιπόν (είναι 2 χρόνια μεγαλύτερη) κοτντουλα με ανέβαζε, τάπα με κατέβαζε. Είτε χαιδευτικά είτε προσβλητικά όταν τσακωνόμασταν. Ακόμη και σήμερα, για ΟΠΟΙΟΝ άνθρωπο σχολιάσει σημείο αναφοράς είναι ΚΥΡΙΩΣ το ύψος του. πχ είναι κούκλα 2 μέτρα γυναίκα, είναι παιδαράς και ψηλός κτλ Λοιπα χαρακτηριστικα ΔΕΝ σχολιάζει ποτε,χαρακτήρα, ματια, μαλλιά σαν να μην υπάρχουν! Η αν σχολιάσει μια όμορφη μικροκαμωμένη κοπελίτσα ας πούμε θα συμπληρώσει οτι είναι όμορφη ΑΝ και κοντούλα σαν εσένα (σσ εμένα)η νατιθετα θα ριξει ολο το βαρος στο οτι ειναι ψηλη, διμετρη κτλ Ολο αυτό το κάνει συνέχεια, σαν να θέλει να τονίζει σε ΚΑΘΕ περίπτωση οτι αυτή είναι η ψηλή!! Αυτό το φορεματακι θα πηγαίνει σε εσενα που εισαι κοντουλα, ασε δν το φτανεις αυτο θα στο πιασω εγω που φτανω, η ταδε ειναισαν εσεναιδια κοψια....γενικα για να μην κουραζω μια ΕΜΜΟΝΗ με το υψος τρομερη και παντα υποβιναστικη για εμενα σε σημειο που εχω δημιουργησει απιστευτα κομπλεξ οτι ειμαι το λιγοτερο νανος...Εγω απο την αλλη ποτε δεν τονισα τα χαρακτηριστικαμου που υπερτερουν απενταντι της, δεν ειχα καμια αναγκη να το κανω αληθεια...Αυτο που δεν μπορω να καταλαβω γιατι δεν μπορω να σκεφτω πολυ καθαρα, ειναι αν ολη αυτη η εμμονη με τους ψηλους και το υψος ειναι απο δικη της ανασφαλεια ετσι ωστε να τονισει το δυνατο της χαρτι η ειναι κακια απενταντι μου? Δεν θελω να το συζητησω ανοιχτα γιατι θα φανει ποσο με στεναχωρει κατι τοσο ηλιθιο, κι ομως με στεναχωρει κ με κομπλεξαρει πολυ...