ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήθελα να σ’ το πω… πάνε 4 μήνες που με άφησες (και μετά κατηγορούσες εμένα πως σε έχασα επειδή δε σε διεκδίκησα ξανα). Σ’ αγαπάω ακόμα, δεν υπάρχει πρωινό που ξυπνώντας να μη σε σκέφτομαι και να μη σου εύχομαι «καλημέρα». Και πάντα θα σ’ αγαπάω, γιατί εγώ ερωτεύθηκα τον Άνθρωπο μέσα σου, ενώ εσύ μ’ έβλεπες μόνο σας το σεξουαλικό παιχνιδάκι σου κι εκείνου. Και λυπάμαι πολύ που δεν είμαι ακόμη μαζί σου, γιατί πραγματικά πίστευα πως σου άξιζε κάτι πολύ καλύτερο απ’ τα ελάχιστα που σου προσέφερε αυτός και η ρουτίνα του. Κι όταν αποφάσισες να μ’ αφήσεις, ήταν λες και έκανες τα πάντα για να μου αποδείξεις πως μου άξιζε κάτι καλύτερο από σένα. Τα μηνιαία μηνύματα που έπαιρνες ήταν γιατί πραγματικά ήθελα να νιώθεις πως θα ‘μαι πάντα εκεί για σένα, γιατί εσύ μπορεί να φτιάχνεσαι σκεπτόμενη πως δεν αξίζεις μία, εγώ, όμως, είδα με τα μάτια μου μες την καρδιά σου και στ’ ορκίζομαι, δεν ήταν μαύρη… Μα τώρα πια, καρδιά μου, δε θα είμαστε μαζί γιατί δεν το θέλω εγώ και δε θα το επιδιώξω. Ήταν άρρωστη η κατάσταση αυτή… Όταν μου ‘στειλες γι’ αυτό το εστιατόριο που λάτρεψες και θα ‘θελες να πάμε, σου ‘πα πως έφευγα διακοπές. Ήταν ψέματα- είχα χρονικό περιθώριο να πάμε. Αλλά φοβήθηκα πως πάνω που έχω ηρεμήσει τώρα πια και έχω συμβιβαστεί με τα συναισθήματά μου για σένα, αν σε ξαναέβλεπα, θα ξανακυλούσα πάλι στο κρεβάτι σου. Και πάλι ξανά 3 μήνες κλάματα και η καρδιά μου θρύψαλα. Δε θα έλεγα πως σε ξεπέρασα.. Πάνω από τη σωματική έλξη υπήρχε για μένα αυτή η αγάπη… Πολύ μεγάλη κουβέντα για το νεαρό της ηλικίας μου. Αλλά τα ‘φερε έτσι η ζωή που μου ‘δειξε από νωρίς και τον πόνο και την αγάπη. Κι αυτή η αγάπη παραμένει. Εγώ σε ανέβασα στο βάθρο, εγώ είμαι πάλι αυτή που σε αποκαθηλώνω. Είσαι καλός άνθρωπος κατά βάθος, αλλά δεν ξέρεις να εκτιμάς, επειδή δε χρειάστηκε ποτέ να παλέψεις για κάτι με όλο σου το σθένος. Γι’ αυτό παίζεις με τα επιτεύγματα και τα αισθήματα των άλλων, γιατί στα αφιέρωσαν απλόχερα και δεν μόχθησες να τα κατακτήσεις. Τώρα έχω φύγει κι εγώ. Ξέρεις άλλωστε, έχω ήδη πάει παρακάτω. Το Σεπτέμβρη που θα γυρίσω, μη μου ζητήσεις να ‘ρθω να σε βρω, γιατί θα αρνηθώ και ξέρω πως δεν μπορείς να διαχειριστείς την οποιαδήποτε απόρριψη ή επιτυχία. Έλα σπίτι μου να με βρεις, μόνη σου, χωρίς αυτόν. Και με χαμόγελο παιδικό… Ξέρω ότι έχεις νύχια και δόντια, αλλά δε σε ωφελεί να τα δείχνεις σε μένα. Πάντα σε προστάτευα, ποτέ σε δε απείλησα. Αν με διαβάζεις, στείλε μου σήμερα κιόλας αίτημα στο φέισμπουκ. Ήμουν πάντα διακριτική, στο ‘χω αποδείξει. Αλλά σε νοιάζομαι, κατά καιρούς θέλω να βλέπω αν είσαι καλά. Αν δε με διαβάζεις, ευχαριστώ όποιον έκανε τον κόπο και εύχομαι σε όλες τις ομοφυλόφιλες του πλανήτη να μην πιαστούν ποτέ στα δίχτυα μιας τέτοιας γυναίκας αράχνης…