ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πως είναι να θέλεις να εμπιστευτείς την ψυχή σου, την ύπαρξη σου, την ζωή σου, τις ελπίδες και τα όνειρα σου, τα παιδια σου σε έναν άντρα που στις εφτά λέει πόσο σε αγαπάει και στισ δέκα ψάχνει να βρει την meant to be γκόμενα του και προσκαλέι άλλες εφθαρσως στην παρέα του εκεί που διασκεδάζει??? Πως γίνεται να σε κατηγορεί για τα πάντα? Να λιώνεις στο σαγαπάω του και μια ώρα μετά να θέλεις ενώ έχεισ αποφασήσει να είσαι δίπλα του να βγάλεις την καρδιά και το μυαλό σου για να μην υπάρχει μέσα τους? Να είναι ο θεός σου και να είσαι ένα τίποτα για αυτόν? Να λες πως εσύ τον έκανεσ έτσι για να παρηγορηθείς και η λογική μέσα σου να σου φωνάζει ότι έιναι ένα τέρας? Να ξέρει τι σε πονάει και να κάνει ακριβώς αυτό?Πως είναι να περνάς οχτώ ώρες να κοιτάς το ταβάνι και να σκέφτεσαι πως και με ποιο τρόπο θα καταφέρεις να είσαι κοντά του, πως θα καταφλερεισ να μην πληγώσεις κανέναν και υποκλέπτοντας μεν αλλά βασισμένη στην αλήθεια δε να διαπιστώνεις ότι όλα τα όμορφα είναι μόνο στο μυαλό σου γιατί εκείνοσ που μερικε΄ς ώρες πριν φώναζε ότι θέλει μόνο την ευτυχία σου και εσένα κοντά του να διασκεδάζει σαν να μήν συνέβη τίποτα?Εσυ έχεις συνεχήσεις τη ζωή σου αλλά εσύ μόνο ελπίζεις... εκείνος παίζει.. Εσύ έισαι έτοιμη να τα τα αφήσεις όλα αλλά εσύ μόνο... Πως είναι να θέλεις να δώσεις όλη την ύπαρξη σου σε έναν άντρα και να καίγεσαι μόνη σου? Να ξέρεις ότι εσύ λιώνεις δυο σ΄χρονια τώρα περιμένωνντας μια γλυκιά κουβέντα και αυτός σε πάιζει?Να σου λέει σαγαπάω αλλα΄η απόφαση δική σου? Μόνο αυτό... Πότε τεέιώνει αυτό το ματρύριο? Ποτε ηρεμεί η ψυχή σου? Πότε κάπου βρίσκει να ακουμπήσει όταν όλα είναι μάταια?Πως γίνεται να κλωτσάς έτσι την ευγένια, τον σεβασμό, την συντροφικότητα, την προσπάθεια κάποιου για κάποιον που σε μειώνει, σε πονάει και κραβγάζει παρόλαυατα ότι σε αγαπάει??? Γίνεται πές μου!!!!!!!!!! Ποια είναι η λύση? ποιά είναι η λύτρωση? Πως θα σταματησεις να νιώθεις το αγκιγμα του στο σώμα σου πότε θα κόψεις τα σκοινιά ποθ σε κρατάνε απο τα χέρια και το κεφ΄λαι και σε χορέυουν όπωσ θελουν?Τον αγαπάω θεέ μου, χωρίσ αυτόν είμαι μισή. Χωρίς εμένα όμως εκείνος? Δυο κουβεντε ήθελα μόνο και δύο χάδια... δυα αληθινα χάδια..Είναι η τελευταία εξομολόγηση μου απόψε. Αυτά τα μαξιλάρια τα έχω ποτήσει απο τα δάκρυα μου. Να κλαίω μόνη μου, να μην τον ξέρει κανείς εκτός απο εκέινον και εκείνος να μην απλώνει το χέρι του να μου τα σκουπήσει αλλά να μου φωνάζει να σταματησω να κλαίω. Εδωσα κοντά οχτώ χρόνια απο τη ζωή μου σε έναν άνθρωπο που με διαμόρφωσε και τόλμησε να πει ότι το δημιούργημα του δεν του άρεσε πια... Σε έναν άνθρωπο που θαυμασα, πίστεψα και αγάπησα όσο δεν έχω αγαπήσει ουτε τον ίδιο μου τον ευατό.. Δεν ξέρω αν είμαι προβληματική, ανώμαλη ή μαζώχα, ξέρω όμως οτι ημουν είμαι και θα είμαι δική σου. Σου έχομαι να υπαρξει κάποια να σε έχει τόσο ψηλά όσο εγώ παρόλα αυτά που τράβηξε και σε μένα να περάσει έστω και μια μέρα που δεν θα μου λείπεις.