ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κυριακή. Μόνη μέρα που τρώω με τους γονείς μου. Μιας και τις υπόλοιπες όλοι έχουμε διαφορετικά ωράρια.. Μετά φαγητού μία από τις κλασικές πολυάριθμες καθημερινές διενέξεις τους... Για ασήμαντες αφορμές μα για αιτίες που έχουν παγιωθεί στο χρόνο και δεν έκανε κανείς τους κάτι γιαυτό.Εγώ όμως 28 χρονών έχω τα δικά μου ζόρια. Και δεν εχω ορεξη ακόμα να ανέχομαι τετοιες συμπεριφορές. Και αντιδρώ. Και ξαφνικά έρχεται η ωραία ατάκα: "Γιατί έχεις τόσα νεύρα τελευταία;" Χα... Αν είναι δυνατόν...Γιατί οι λιγοστοί φίλοι μου είναι διασκορπισμένοι - άρα δεν έχω παρέα να σηκωθώ να φύγω, αγόρι εννοείται δεν έχω όταν η πλειοψηφία σε προσεγγίζει καθαρά για σεξουαλικούς λόγους - δε λέω ότι δεν υπάρχουν κι άλλοι, απλά αυτοί πολύ δύσκολα παίρνουν την απόφαση να σε προσεγγίσουν.. Και γενικότερα το καλοκαίρι μου είναι συνήθως κάπως έτσι βαρετό κι ανιαρό. Γιατί εντάξει πόσα πράγματα να κάνει κανείς μόνος του πια..? και για μπάνιο έχω πάει μόνη μου και σε εκδηλώσεις και κάθε μέρα ποδήλατο μόνη μου κλπ.. Ε βαρέθηκα.. Και μέσα σε όλα αυτά έχω την καθημερινή συνεχόμενη ένταση μέσα στο σπίτι. Πόσο να το αντέξω? Τόσα χρόνια ανέχομαι.Βαρέθηκα.Μακρυά κι αγαπημένοι. Θα προσπαθήσω να νοικιάσω μόνη μου μέσα στο χειμώνα. Είναι ο στόχος μου εδώ και καιρό αλλά τα χρήματα που βγάζω πολύ λίγα.. Δεν πειράζει, θα τα καταφέρω ίσως. Αυτα. Καλή Κυριακή.