ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τελικά καταληγω στο ότι η οικογένειά μου δεν έχει ιδιαίτερο πρόβλημα με τα όποια ζόρια τραβάω εγώ στη ζωή μου ή αν αισθάνομαι διαρκώς βαθύτατα δυστυχισμένος.Απλώς δεν θέλουν να τα ακούν. Αυτό μόνο. Συνέχεια με κατηγορούν ότι γκρινιάζω, ότι λέω τα ίδια πράγματα όλη την ώρα. Και δεν το θέλουν αυτό. Γιατι αν δεν ακούν τα προβλήματά μου, τότε θεωρούν οτι δεν υπάρχουν κιόλας.Ναι, αλλα αν δεν πεις τα προβλήματά σου στην οικογένειά σου, τότε σε ποιον θα τα πεις; Εστω κι αν ακούγεται σαν γκρίνια. Ποιος θα σε στηριξει ρε γαμωτο τότε; Οι φίλοι και γνωστοί, που μετά από λίγο καιρό σε κατατάσσουν στους μίζερους και γκρινιάρηδες και σε κάνουν πέρα;