ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...Φρίττομαι και φρίττω!... όπως έγραψε και κάποια φίλη στις εξομολογήσεις.Παντού και πάντα κυριαρχεί ένα τεράστιο και υπερφίαλο ΕΓΩ!!!Τίποτα γι'αυτόν που λέμε πως...αγαπάμε.Όλα τρέχουν σ'έναν κατήφορο,με σπασμένα φρένα...Τι ψάχνουμε;Τι θέλουμε;Μπορούμε να δώσουμε αληθινά,έστω ένα κομμάτι από την ψυχή μας σ'αυτόν που επιλέξαμε (έστω κάποτε);Πώς γίνεται όλα να περνάνε "πάνω" από μια ζυγαριά;Η ζωή,ίσως να θέλαμε να είναι αλλού...αλλά δεν είναι!Είναι εδώ κι εμείς τόσο μικροί κι ασήμαντοι μπροστά της!Μ'έναν τρόμο και μια αγωνία να φανούμε αντάξιοί της,που μας καθιστούν ανίκανους να βγάλουμε ό,τι πιο όμορφο μπορεί να κρύβει ο καθένας μας μέσα του...Πότε θα δούμε το γκρεμό μας;;;