ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ντρέπομαι που το παραδέχομαι και γι αυτο το κανω και ανώνυμα αλλα ζηλεύω.. Όχι το αγόρι μου,αφού δεν έχω και ούτε είχα ποτέ αν και 20 αλλά νομίζω όλους τους υπόλοιπους.. Πάντα ένιωθα ένα βήμα πίσω από όλους.. Είμαι εκείνη η ντροπαλή κοπέλα που μένει πάντα μόνη της,στη γωνιά της. Και ζηλεύω όλες εκείνες τις κοπέλες που έχουν προσωπικότητα.. Που είναι κοινωνικές.. Ζηλεύω ακόμα και τις φίλες μου με την έννοια πως ποτέ δε θα γίνω σαν κι αυτές. Αν δω μια όμορφη κοπέλα θα τη ζηλέψω και πάντα θα σκεφτώ γιατί να μην είμαι κι εγώ ομορφη. Γιατί να μην έχω τέλειο σώμα...Ή μπλε μάτια.. Ή ή, ή, ή... Ποτέ δεν είμαι ευτυχισμένη. Νιώθω ότι δεν ειμαι αρκετά καλή ούτε για φίλη, ούτε για κόρη, ούτε για κοπέλα. Κλείνομαι στο δωμάτιο μου μέρες ολόκληρες και βγαίνω για τα υποχρεωτικά. Δεν ξέρω πλέον τι να κάνω. Ώρες ώρες σκέφτομαι πως ακόμα και να μην υπήρχα κανείς δε θα νοιαζόταν πραγματικά..