Δυστυχώς (συμβαίνει σε όλους μας πιστεύω) κλαίμε και οδυρόμαστε για χίλια πράγματα άνευ σημασίας, που βέβαια εκείνη τη στιγμή φαντάζουν πολύ σημαντικά και μετά συμβαίνει κάτι τέτοιο και αναθεωρούμε... σου εύχομαι από καρδιάς όλα να πάνε καλά και να είναι οι γονείς σου κοντά σου για πολλά πολλά χρόνια ακόμα.
12.8.2014 | 22:46
Πόνος ψυχής
Σήμερα έμαθα πως η μαμά μου πιθανόν έχει καρκίνο στους πνεύμονες. Αναμένουμε εξετάσεις και βιοψία. Πέρσι, ο μπαμπάς μου διαγνώστηκε με διαβητική νεφροπάθεια, με ένα χρόνο ζωής και έκτοτε κάνει αιμοκάθαρση. Τους λατρεύω τους γονείς μου. Είμαι ένα ράκος ΞΑΝΑ. Πάλι. Τι πόνος είναι αυτός που νιώθω μέσα μου. Δεν μπορώ να τον περιγράψω... δεν μπορώ... Πόσα κλάμματα έχω ρίξει για έρωτες, για σοβαρά προβλήματα οικονομικά, για "φιλίες"... ΝΟΜΙΖΑ ότι ήταν σημαντικά όλα αυτά! Και κάθε φορά έκλαιγα σαν ηλίθια. Θα γίνω κι εγώ κλισέ, αλλά σαν την υγεία τίποτε άλλο guys.... Μην αναλώνεστε σε μαλακισμένες σκέψεις, γιατί δεν μου τηλεφώνησε ο γκόμενος, έχασα την δουλειά μου, με πρόδωσε η κολλητή μου κλπ... σημαντικά προβλήματα όλα, ναι, και μας γαμάνε, αλλά αν σου χτυπήσει την πόρτα ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα υγείας ενός τόσο αγαπημένου προσώπου, εκεί καταλαβαίνεις πόσο μάταια είναι όλα τα άλλα. Να αγαπάτε τους γονείς σας παιδιά, να τους προσέχετε και να τους αγκαλιάζετε συχνά, όσο μπορείτε... όσο ακόμη τους έχουμε όλοι μας. Εύχομαι πραγματικά ούτε στον χειρότερο άνθρωπο του κόσμου να μην νιώθει όπως νιώθω αυτήν την στιγμή. Π. 27
1
