17.8.2014 | 10:20
μια δυσκολη παραδοχη
Ηρθε η ώρα να παραδεχτω στον εαυτο μου κατι που με βασανιζει χρονια(4 περίπου-απο τα 18 μου).Ειμαι αλκοολικη.Οχι δεν μπορω πλεόν να λεω οτι πίνω γιατι πίνουν και οι άλλοι,είμαι έξω,καποιος με κερναει κλπ.Εχω πρόβλημα.Λειτουργώ κανονικά στη ζωή μου αλλά ανα αραιά χρονικά διαστηματα βγαινω εκτός ελεγχου(τελευταία φορα τον Φεβρουαριο).Εξαιτιας αυτου εχω χάσει άτομα απο τη ζωή μου,στενοχωρώ τη μαμα μου ,με αποοκορυφωμα χτες το βραδυ .Φέρθηκα απάισια στο αγόρι μου και τους φίλους μου γιατι όταν πίνω γίνομαι επίθετική και παραλογη.Ας πουμε εχτες εβαλα τα κλαματα και του φωναζα χωρίς λόγο.Έπίσης μπήκα στη θάλσσα με διάφανο εσωρουχο,με είδαν όλοι και γύρισα σπίτι ετσι.Τ ο αγόρι μου μου είπε οτι έχει ξενερώσει εντελώς και δεν μπορέι να ανεχτεί αυτη τη συμπεριφορά.και δίκιο έχει,Τ ο ίδιο και η μαμα μου.Θέλω να διορθώσω το πρόβλημα.Νομίζω η παραδοχή του οτι υπάρχει είναι ένα βήμα.Μπορούμε να το αφησουμε πίσω μας αυτό ομως;το ελπίζω.Ευχειθείτε μου καλή τύχη.