ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πώς την παλεύεις όταν είσαι μονίμως μόνη;όταν τα χρόνια περνάνε και το μόνο που αλλαζει στο άδειο σου κρεβάτι είναι εφήμερα περάσματα ή ολιγομηνες παραμονές ανδρωνόχι απλα ακατάλληλων αλλα που αποδεικνύονται προβληματικοί;έχω φτάσει 32 ετών και ότι έχω νιώσει στον τομέα αυτο είναι απογοήτευση και πολλή,πολλή μοναξιά. Δεν είναι ότι δεν έχω φίλους και οικογένεια που με αγαπανε και τους αγαπω. Απλα έχω την απεγνωσμένη αναγκη όχι μόνο να κάνω τρυφερότητα αλλα και να προσφέρω,θέλω απεγνωσμένα να προσφέρω. Είναι μέρες που νιώθω κτι θα σκάσω απο τη καταπίεση. Δουλεια με τον εαυτο μου έχω κάνει, έχω τη δουλεια μου, είμαι σχετικα εμφανίσιμη... Πόσο να δουλεψει και να φιλοσοφήσει το μυαλό μου αυτη τη κατάσταση;