23.8.2014 | 02:53
Μπορεί να θύμωσες με αυτά που σου είπα
και δε σε αδικώ, έχεις μείνει τόσον καιρό κοντά μου και ίσως να περίμενες κάποια μεγαλύτερη αφοσίωση από μένα. Είναι απλώς πάνω από τις δυνάμεις μου πλέον, κάθε μέρα γίνεται όλο πιο δύσκολο, είσαι μακριά και χρειάζομαι την αγκαλιά σου, πεθαίνω πάνω στο διπλό κρεβάτι μου, καλύτερα κοιμάμαι στον καναπέ... Σκέφτομαι γιατί να τύχει αυτή η σχέση σε μένα, γιατί να τύχει αυτή η απόσταση μεταξύ μας, όλες οι συνομίληκές μου χαίρονται τη ζωή τους, είναι ευτυχισμένες...εγώ γιατί πρέπει να υποφέρω...και πώς θα βρω κάποιον μετά από σένα, όταν έχεις κάνει τόσα για μένα, όταν φαντάζεις τόσο ιδανικός`...