25.8.2014 | 06:04
Αγάπη μου,
θέλω να μη σε στεναχωρώ, θέλω να είμαστε καλά, θέλω να σταματήσω να σου κάνω μόνο παράπονα...αλλά δεν μπορώ, έχω κουραστεί και δεν καταλαβαίνω μερικά πράγματα, δε σε καταλαβαίνω όσο κι αν προσπαθώ κι όσο κι αν θέλω να μας δώσω την ευκαιρία που αξίζουμε μετά από όλα αυτά, νιώθω εξαντλημένη και δεν ξέρω πραγματικά αν μπορώ να αντέξω άλλο. Το θέλω αλλά δεν ξέρω αν μπορώ, αν έχω τη δύναμη. Νιώθω ότι παλεύω χωρίς αντίκρυσμα, γιατί δεν καταλαβαίνω το λόγο που πρέπει να είμαι δυστυχισμένη, δεν καταλαβαίνω τίποτα για την ακρίβεια. Και είναι ότι πια δεν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου και έχεις δίκιο αν δεν το κάνεις ούτε κι εσύ. Συγγνώμη αν σε απογοητεύω αλλά δεν είμαι δυνατή και αυτό δε στο έκρυψα ποτέ και νομίζω ότι όσο άντεξα χωρίς να καταρρεύσω (ολοκληρωτικά) ήταν ανέλπιστο για μένα...από δω και πέρα δεν ξέρω τί θα κάνω...ξέρω τί θέλω, θέλω την αγάπη σου, τον έρωτά σου, θέλω αυτό το συναίσθημα που με κάνεις να νιώθω σημαντική για σένα και όχι μια ακόμη γκόμενα...αλλά δεν ξέρω τί μπορώ...