27.8.2014 | 22:31
Ωραία.
Μου μίλησες μια δυο φορές και μετά σταμάτησες χωρίς να πεις ούτε γεια. Η ζημιά όμως έγινε. Εγώ όποτε σε κοιτάω, λιώνω. Μη μου πεις ότι δεν το κατάλαβες... Τόσες φορές. Μόλις έβλεπα ακόμα και την πλάτη σου, χαμογελούσα... Μου έφτιαχνε η μέρα. Αλλά εσύ τίποτα. Τι στο καλό σε απώθησε τόσο πολύ; Τα κιλά μου; Εντάξει, ξέρω ότι ένα όμορφο σώμα είναι πολύ πιο ελκυστικό από ένα με 15 παραπάνω κιλά. Αλλά αυτό το είχες δει όταν μου μίλησες. Σου φάνηκα βαρετή; Συγγνώμη που δε σου το έδωσα στο πιάτο. Σου φάνηκα ότι παίζω; Ούτε καν. Θα είχα βρει κάποιον μικρότερό σου, που θα ήθελε να παίξει κι αυτός.Μπορεί να το ξανασκέφτηκες, 10 χρόνια διαφορά είναι αυτά. Αλλά γιατί άναψες τη φωτιά και μετά άρχισες να αδιαφορείς;Θέλω απλά να μάθω τι έγινε. Γιατί ακόμα και τώρα, που όλα δείχνουν πως αδιαφορείς, εγώ η χαζή έχω μια πολύ μικρή ελπίδα πως νιώθεις τα ίδια και απλά κρύβεσαι. Απλά θέλω ένα σημάδι γερό, να ησυχάσω κι εγώ.
