ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρόσφατα ξεκινήσαμε με την κολλητή μου φίλη να κάνουμε παρέα με ένα παιδί το οποίο έχει ένα λίγο διαφορετικό τρόπο επικοινωνίας από μένα.Για παράδειγμα, γίνεται χυδαίος,πρόστυχος και προσβλητικός. Προχτές προσπαθούσε η φίλη μου να ανοίξει ένα μπουκάλι και την είπε "ανάπηρη"και του λέω : σε παρακαλώ πολύ αυτό δεν είναι όμορφο.και μου λέει"κ πως να την πω?" και του λέω "γιατί είναι ανάγκη να την πεις κάπως?" και γενικά ενώ έχει χιούμορ,εμένα προσωπικά δε με κάνει να αισθάνομαι όμορφα όταν είμαι γύρω του,με όλη αυτή την πικρόχολη και κακεντρεχή διάθεση που έχει. Ας πούμε, μια φορά στη 1 βδομάδα που τον ήξερα γύρισε και μου είπε στο άσχετο"παρτο και βαλτο στον !@#$$ μπιμπ σου"και μενω ΚΟΚΚΑΛΟ και του λεω"ποτε σου εδωσα το δικαιωμα να μου μιλας ετσι?"και μου λεει συγγνωμη δν περιμενα να σε πειραξει.και του λεω"πρωτα μαθαινεις τα ορια του αλλου και μετα επιχειρεις να τα φτασεις ή ν α τα ξεπερασεις" τελοσπαντων,ο προβληματισμος μου ειναι ο εξης: να τον κοψω περα γιατι δεν ειναι ο τυπος του ανθρωπου που γυρευω στο περιβαλλον μου ή να του δωσω κι αλλη ευκαιρια κι αν κανει παλι μ@λκια να του ξαναθεσω ορια?(ωστοσο,πιστευω οτι αφου μπηκαν ορια δεν υπαρχει λογος να τα υπενθυμιζω).