ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στην αρχή ένα κύμα αίματος όρμησε προς τα πάνω …μετά ένοιωσα την καρδιά μου να επιταχύνει τους χτύπους της και τους κροτάφους μου , να προσπαθούν να την συναγωνιστούν σε ένα αγώνα δυνατότερου και γρηγορότερου χτυπήματος …έφτασαν και οι δυο στο νήμα …η μια χτυπούσε τρελά με την ανάσα κομμένη σαν του αθλητή ταχύτητας στο τέλος μιας κούρσας και οι κρόταφοι μου χτυπώντας έντονα παρασέρνοντας στον αγώνα και μια φλέβα στο μέτωπο ,που με αγωνία φούσκωσε και μελάνιασε και έκανε την εμφάνιση της σαν κεραυνός αποτυπωμένος σε δέρμαλεπτό ,χλωμό και υγρό …Πολύ συχνά αυτή η τρεμάμενη γαλάζια φλέβα δήλωνε την παρουσία της στο μέτωπο μου ,παλλόταν παράλληλα με την καρδιά μου και αποχωρούσε τόσο αργά όσο ξαφνικά ερχόταν , σε αντίθεση με την καρδιά μου που επιτάχυνε και ηρεμούσε με την ίδια ταχύτητα .Το αίμα που ορμούσε προς τα πάνω πλημμύριζε το κεφάλι μου και έφερνε ένα βουητό που ζουζούνιζε στα αυτιά μου και έστελνε μηνύματα στον εγκέφαλο μου…μηνύματα που δεν έβρισκαν αποδέκτη …το αίμα είχε πνίξει τα πάντα και όλα λειτουργούσαν ερήμην των άλλων σε αντίθεση με τις φυσιολογικές καταστάσεις …Μόνο η φλέβα και μια ανάσα γρήγορη και κοφτή φανερώνει την ανωμαλία των λειτουργιών .Και συ απέναντι μου να μην ξέρεις γιατί αυτή η πάλλουσα φλέβα εμφανίστηκε τώρα . Μετά από τόσα χρόνια ξέχασες πως έρχεται όταν θυμώνω ,όταν φοβάμαι , όταν …Δεν ακούς τους γρήγορους χτύπους της καρδιάς μου και σε παραξενεύει η γρήγορη ανάσα μου …εσύ θυμάσαι άλλες γρήγορες ανάσες που φανέρωναν παράδοση και ηδονή …Εσύ που έγινες ξένος επειδή δεν μπορούσες να γίνεις '' δικός '' …Και εγώ να σε έχω'' δικό '' επειδή δεν μπορώ να σε κάνω ξένο …Όλα σιγά σιγά θα επανέρθουν στις φυσιολογικές καταστάσεις …η καρδιά θα ρίξει τους γρήγορους χτύπους ,το αίμα θα συνεχίσει να ρέει σε δρόμους γνωστούς ,η ανάσα θα ηρεμήσει και η φλέβα θα χωθεί στην σπηλιά της να ενεδρεύει στιγμές έντασης …Η φωνή μου θα βρει δρόμο να ακουστεί και τα χείλη υποκρινόμενα ένα χαμόγελο θα πουν '' γεια σου …τι έγινε …χαθήκαμε '' …Χαθήκαμε γιατί σε έχασα η χάνομαι γενικώς …χάνομαι επειδή ταράχτηκα που σε είδα η ταράζομαι που θα σε ξαναχασω …Kαι συ να μένεις αταραχος και να μην κατανοεις την ταραχη …Εσύ …η αφορμή της ταραχής !!!!!!!!! Τα μάτια του , σαν συσκευή scanner , πέρασαν από πάνω της ,έκαναν ένα ανεβοκατέβασμα γρήγορα και μέχρι να εντυπωθούν οι νέες πληροφορίες στον εγκέφαλο του και να αποθηκευτούν στον σκληρό του δίσκο ,πρόλαβε να χαμογελάσει και να απλώσει το χέρι του .Στο χέρι του ένοιωσε το δικό της …ήταν μαλακό ,λίγο νευρικό και ιδρωμένο όπως πάντα …το κράτησε χαλαρά ενώ η αλήθεια είναι πως θα ήθελε να το σφίξει δυνατά …τόσο όσο να νοιώσει τα δάκτυλα της να αντιστέκονται και να τραβιούνται από τον πόνο …δεν το έκανε όμως …απλά πήρε λίγο ιδρώτα στην παλάμη του και ευχήθηκε να έμενε λίγη από την μυρωδιά του για να την μυρίσει αργότερα …Δεν είχε αλλάξει καθόλου συνειδητοποίησε …να … ακομα και η φλέβα στο μέτωπο της έκανε την εμφάνιση της …πόσο καλά την γνώριζε …ένας δείκτης της ψυχικής της διάθεσης ήταν …όταν φώναζε νευριασμένη …όταν ήταν θυμωμένη …όταν την έπνιγε η αγανάκτηση και προσπαθούσε απεγνωσμένα να το κρύψει …όταν η ταραχή την τύλιγε …Ταραγμένη είναι και τώρα …γιατί άραγε …αυτός ήταν φυσικό να ταράχτηκε …αλλά αυτή τι λόγους είχε …και η ανάσα της γιατί είναι τόσο γρήγορη …αχ κοριτσάκι …τι μου θύμισε αυτή η ανάσα σου η ταραγμένη …τους εφιάλτες σου κάτι βράδια που ξύπναγες φωνάζοντας το όνομα μου με λαχτάρα …το πρώτο μάθημα οδήγησης που σου έκανα …τις γρήγορες κοφτές ανάσες σου όταν γινόσουν ένα μαζί μου …Ταράχτηκα και εγώ … και μόνο που σε είδα …και σε μίσησα εκεί στην μέση του δρόμου εκείνη την στιγμή που κατάλαβα πως κάποιος άλλος έχει τώρα το προνόμιο να μοιράζεται στιγμές μαζί σου …που είσαι καλά και χωρίς εμένα …που ένοιωσα πως μπόρεσες να προχωρήσεις …που μόλις με είδες ταράχτηκες επειδή δεν ξέχασες όλα όσα σου προκάλεσα …πως ήμουν ένα κακό συναπάντημα …Και εκείνο το '' χαθήκαμε '' …γιατί το είπε …έπρεπε να πει '' χάθηκες '' να με κατηγορήσει …γαμώ την ανωτερότητα του κώλου που την χαρακτηρίζει …γιατί δεν λέει αυτό που σκέφτεται …γιατί δεν μου δίνει την ευκαιρία να της μιλήσω …και τι να της πω …έλα να μοιράσουμε τις ευθύνες …φταις και συ που χάθηκα …φταίω εγώ που φοβήθηκα την αγάπη σου …φταις που μου έβγαζες τον κακό μου εαυτό …φταίω που έμαθα να παίρνω και να μην δίνω …φταις που δεν ζήταγες αλλά απαιτούσες … φταίω που δεν έτρεξα πίσω σου … φταίω που δεν ήμουν αντάξιος της αγάπης σου… φταις που παραδόθηκες …φταίω και φταις …Και τώρα τι ;;;; …είμαι καλά είσαι καλά …θα πεις '' άντε γεια '' και θα φύγεις …έτσι σαν απλοί γνωστοί που συναντήθηκαν τυχαία …μα δεν βλέπεις τίποτα ,δεν βλέπεις την ταραχή μου ,δεν νοιώθεις την λαχτάρα μου …δεν θυμάσαι τίποτα από αυτά που ζήσαμε …θα γυρίσεις την πλάτη και θα φύγεις χωρίς να προλάβω να σου πω… πως μετάνιωσα …πως δεν προχώρησα …πως θα ήθελα ακομα μια ευκαιρία …πως αν φύγεις τώρα θα είναι για πάντα …πως θέλω να είμαι το '' μου '' στην ζωή σου …πως καμία άλλη δεν έγινε ξανά '' μου ''…Μη χαθείς πάλι …μην με αφήσεις να χαθώ …Τα '' μου '' είναι κτητικά που φανερώνουν αγάπη …κι όποιος αρνήθηκε το '' μου ''κάποιου είναι μισός …τώρα που το κατάλαβε την έβλεπε να κινείται πάνω στις δωδεκαποντες γόβες της …έβλεπε μόνο την πλάτη της … χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα πια …Έφερε το χέρι που έσφιξε το δικό της ,στο πρόσωπο του , και έψαξε την μυρωδιάτης …μάταια …ούτε αυτό δεν μπόρεσε να κρατήσει …Μια ταραχή σάλεψε τα σωθικά του ,έσφιξε τα δόντια κι αυτά έτριξαν ανατριχιαστικά συγκρατώντας μια βρισιά που έφτασε στην άκρη της γλώσσας του … Χάνομαι …χάνεσαι …χαθήκαμε …δίκιο είχε πάλι …γαμώ το κέρατο μου !!!!!!!!!