1.9.2014 | 11:52
Κουράστηκα
Κουράστηκα να μην έχω έναν άνθρωπο στο πλευρό μου να εμπιστευτώ. Κουράστηκα με τους εφήμερους φίλους και τους καφέδες κάθε δύο βδομάδες ενώ έχουμε καλοκαίρι. Κουράστηκα που ήμουν συγκαταβατική για να αποφεύγω τις συγκρούσεις και που δεν πάταγα κι εγώ λίγο πόδι. Κουράστηκα με τους κολλητούς που με θυμούνται μόνο όταν βαριούνται και δεν έχουν τι άλλο να κάνουν. Κουράστηκα και με τους κολλητούς πάλι που όλο να γκρινιάζουν για τους εαυτούς τους ξέρουν, άλλους που καίγονται όλη μέρα με μπάφους και άλλους ισχυρογνώμονες που θέλουν να περνάει συνέχεια το δικό τους. Κουράστηκα και με τους "καλλιτέχνες" της σχολής μου γιατί αυτός ο χώρος είναι ο πιο κομπλεξικός. Κουράστηκα να λυπάμαι που πέταξε τη σχέση μας σαν παιχνιδάκι κι εκείνος που αγάπησα όσο τίποτα άλλο μετά από δύο χρόνια και παράλληλα ήταν κι ο μόνος αληθινός φίλος που είχα ποτέ. Κουράστηκα να νιώθω αυτή την απαίσια μοναξιά. Απλά κουράστηκα και θέλω να χαμογελάσω γιατί βρίσκομαι σε μια ηλικία που θα έπρεπε να χαμογελάω και να είμαι ανέμελη, αλλά μόνο αυτά δεν κάνω. Θέλω απλά έναν άνθρωπο δικό μου, όχι άλλη μοναξιά μέσα στο πλήθος.