ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν κατι χρονια δεν ηξερα καν πως ειναι να εισαι πραγματικα ερωτευμενος/η με καποια/ον, μεχρι τη στιγμη που σε ειδα για πρωτη φορα. Μου τραβηξες αμεσως την προσοχη και ενιωσα την αναγκη να σε πλησιασω.Εκανα τα παντα για να με προσεξεις κι εσυ....Ο χρονος κυλουσε κι εγω σε σκεφτομουν ολο και πιο πολυ μες την μερα, επισης καποια στιγμη συνειδητοποιησα οτι καθε φορα που σε εβλεπα εστω και απο μακρυα ειχα ταχυπαλμια και υπερενταση. Αυτο με τρομαζε καπως γιατι φοβομουν μην καρφωθω.Καθως λοιπον ο καιρος περνουσε δενομασταν ολο και πιο πολυ....μαθαιναμε πραγματα ο ενας για τη ζωη του αλλου κτλπ. Φοβηθηκα πολλες φορες οτι θα χαθουμε και οτι δεν θα σε ξαναδω ποτε λογω των συνθηκων που επικρατουσαν ξερεις.... Πλεον ξερω τα παντα για σενα-πως μιλας,πως σκεφτεσαι,ποιο χρωμα σου αρεσει,ποτε αισθανεσαι αβολα και αλλα πολλα που ποτε δεν μπηκα στον ´´κοπό´ να μαθω για αλλα ατομα.Καμια φορα περπαταω στον δρομο και ολο νομιζω οτι καπου σε βλεπω ή τουλαχιστον θα σε δω. Αυτες ειναι οι σκεψεις που δεν εχω φανερωσει ποτε και σε κανεναν και ουτε προκειται να τις φανερωσω ουτε καν σε σενα. Νιωθω καλα μονο οταν ειμαι μαζι σου και αυτο ειναι καπως κουραστικο γιατι ειμαστε σπανια μαζι.Πλεον εχουν περασει 5 χρονια απο την πρωτη εκεινη ημερα που σε ειδα και ειμαστε ακομα καλοι φιλοι και ακομα απολαμβανω να σε ακουω να μιλας με τις ωρες ακομα και οταν αναφερεσαι στον μεγαλο σου ερωτα αφου αυτο σε κανει να χαμογελας,αλλα βλεπεις νιωθω πως χανω πραγματα και απο την δικη μου ζωη. Γίαυτο σκεφτομαι πως πρεπει να φυγω για να σε ξεχασω και να αρχισω να ζω.....